Vrijdag 31 juli.
Na een korte nachtrust, ging het alarm van mijn telefoon alweer af om 7 uur. Ik had slecht geslapen, want het was de hele nacht behoorlijk benauwd op de kamer.
Er stond wel een ventilator, maar dat was niet voldoende om de kamer echt koel te krijgen. Ik heb ook alleen maar OP mijn deken gelegen.
Marco kwam om 8 uur op de deur kloppen om te gaan ontbijten. Hij had al zijn spullen al op de scooter bevestigd.
Ik zou mijn spullen na het ontbijt wel naar de scooter brengen.
Het is een groot hotel, en ook de ruimte waar het ontbijt geserveerd werd, was erg ruim van opzet. Net als het ontbijt zelf trouwens.
We wilden vandaag even flink doorrijden, want de temperatuur zou behoorlijk gaan oplopen. Dus hoe vroeger we konden gaan rijden, hoe koeler het nog zou zijn. Het is een prachtige route van Wurzburg naar Lampertheim, die gedeeltelijk over de “Romantische Strasse” loopt.
Zo kwamen we ook door Wertheim, waar een prachtige burcht staat. Deze burcht dateert uit de 12e eeuw. Bij Wertheim stroomt de rivier de Tauber in de Main. Door deze gunstige ligging, was er al heel vroeg in de geschiedenis van dit stadje een economische bloei. Vooral de glasindustrie is hier heel belangrijk.
Tegenwoordig is ook het toerisme erg belangrijk voor de stad.
Even verderop wilden we een rustpauze nemen, en even een kop koffie met een gebakje nuttigen. Maar als je dan op de doorgaande weg zoekt naar een leuk plekje om te zitten, kan je niks vinden.
Uiteindelijk zijn we nog maar een uurtje doorgereden naar Miltenberg.
We hebben de scooters op staat geparkeerd, en zijn even een stukje de Altstadt ingelopen. Hier waren dan ook meteen genoeg terrassen te vinden.
Momenteel worden we telkens weer geplaagd door een hele hoop wespen, die zich rond en op je gebak bewegen, zodat je goed op moet letten dat er niet een mee je mond in komt als je een hapje neemt. Hoogst irritant.
Na de koffiepauze moesten we nog een kleine 90 km rijden, voor we bij ons hotel zouden zijn.
Ondertussen was het kwik al tot boven de 30 graden gestegen, en kregen we van de rijwind al geen enkele koeling meer.
En tot overmaat van ramp, werden we door de navigatie een berg opgestuurd, waarbij een behoorlijk hoogteverschil moest worden overwonnen.
Geloof me, de scooters hadden het heel zwaar.
Maar boven op de berg, stuurde de navigatie ons weer terug naar beneden.
De routes thuis maken op een PC is heel gemakkelijk, maar in de praktijk wijken ze soms nog wel eens af. Dus zijn we maar terug gereden naar beneden, en hebben een nieuwe directe route naar het hotel uit gezet.
We hadden allebei wel genoeg van het scooterrijden onder deze omstandigheden. Zeker, omdat je soms voor een verkeerslicht staat te wachten, in de volle zon.
Het was bijna niet meer uit te houden.
Gelukkig is er ook een groot stuk afgelegd door de bossen, waarbij we onder een “dak” van takken reden, die ervoor zorgde dat de zon geen kans kreeg om vol op ons te schijnen.
Om 3 uur hebben we ingecheckt in het hotel in Lampertheim.
Lampertheim ligt ongeveer in het midden van Duitsland, aan de rivier de Rijn. Men vindt hier redelijk veel aspergeteelt, waaraan de stad haar bijnaam te danken heeft, namelijk Spargelstadt, oftewel Aspergestad. Eens per jaar vindt hier dan ook het Spargelfest, (Aspergefeest) plaats.
Eerst even tijd om rust te nemen, en ons zelf op te frissen. Ondertussen had Marco al op google gezocht waar we ergens konden gaan eten.
En ik moet zeggen, laat dat maar aan Marco over. Telkens weer vindt hij iets wat de moeite waard is.
Vandaag zou het een Grieks restaurant worden. Op een korte afstand van iets minder dan 2 kilometer van ons hotel, zijn we aangeschoven op het buitenterras van deze Griek.
We hebben hier echt lekker gegeten, en een paar consumpties genomen.
Deze keer maar eens alcoholvrij. Met deze warmte voel je de alcohol veel sneller, en we waren op de scooter, dus moesten we nog terug rijden.
We drinken allebei graag een biertje, maar alcohol en verkeer gaan niet samen.
Rond de klok van 9 uur zijn we naar ons hotel gegaan, om ons op te maken voor de reis naar Koblenz.
Hopelijk slaap ik wat beter dan afgelopen nacht, al vrees ik het ergste met deze warmte.
Om 10 uur in de avond is het nog steeds 28 graden.
Wij houden jullie op de hoogte.
-
- Beheerder
-
-
Welkom op dit mooie & nieuwe forum!
Op weg naar een mooi & nieuw begin!
Vakantie 2020 de "Grand Tour Germania""
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
-
- Berichten: 133
- Lid geworden op: 15 apr 2020, 21:09
Super mannen , hopelijk is de nacht een beetje koeler dan die van gisteren , een hele mooie en fijne dag morgen , groetjes van mij gerard
- vulneratos
- Berichten: 168
- Lid geworden op: 14 jun 2020, 14:27
- Locatie: Soesterberg
Ppfff.....tja als het té warm is is het ook niet echt fijn om op de scooter te zitten. Voor nu zet hem op en iedereen leest de verslagen graag.....
Op naar de volgende.
Gezien vandaag toch een behoorlijke regenbuien richting Duitsland trekt ben ik benieuwd of jullie hier last van hebben gehad op zaterdag 1 augustus.
Allebei rij veilig en geniet ervan.
Op naar de volgende.
Gezien vandaag toch een behoorlijke regenbuien richting Duitsland trekt ben ik benieuwd of jullie hier last van hebben gehad op zaterdag 1 augustus.
Allebei rij veilig en geniet ervan.
Heavy User 2013
Heavy User 2018
Dagrecord: 857km
Heavy User 2018
Dagrecord: 857km
Zaterdag 1 augustus
Ondanks de warmte, hebben we toch nog redelijk geslapen. De hele nacht is de ventilator aan gebleven, en dat bracht toch enige verkoeling. Het hotel lijkt uitgestorven, we zijn de enige gasten bij het ontbijt, en het was ons ook al opgevallen dat in parkeergarage maar 1 auto stond.
Normaal kun je in dit hotel zelf alles pakken wat je wil voor je ontbijt, maar in deze tijd van corona moet je aangeven wat je wil hebben, en dan wordt dit voor je klaargezet op een dienblad.
Een bordje met hierop kaas, brie en vleeswaren, een kuipje jam, koffie, sap, het is er allemaal, maar toch voelt het anders. Geen sfeer.
Dit is niet mijn favoriete hotel.
De kamers waren goed, maar het restaurant was gesloten, we konden niets drinken in de bar, dus nee. Dit was het niet.
Ook de dame die ons bediende, overigens dezelfde die ons ingecheckt heeft, was weliswaar correct, maar zeer afstandelijk.
Het kuipje waarin de jam zat, leek hetzelfde materiaal als de hoorntjes van een ijsje. Dus dacht ik, dat eet ik gewoon op, maar dat was een tegenvaller. Het was niet eetbaar, maar een soort kunststof.
Voordat we weg reden, hebben we het oliepeil gecontroleerd van de scooters. Allebei de scooters hadden een laag oliepeil, en moesten bijgevuld worden.
We waren al vroeg op pad, dus de temperatuur was zeker nog niet hoog.
Het was zelfs zo, dat Marco even stopte om zijn jasje aan te trekken, want die vond het nog fris zonder jas.
De route naar Koblenz liep voor een groot deel langs de Rijn.
De Rijn is met een lengte van bijna 1250 km, een van de langste rivieren in Europa.
Het grootste deel, ruim 800 km hiervan, bevindt zich in Duitsland.
Ongeveer 200 km bevindt zich in Zwitserland, waar de rivier ontstaat in Graubunden, in de Zwitserse Alpen. Een stukje loopt de rivier ook door Oostenrijk Liechtenstein en Frankrijk.
De laatste 160 km bevinden zich in Nederland.
We zouden via Worms, Mainz, Bingen am Rhein, Bacharach, Sankt Goar en Lahnstein naar de plaats van bestemming rijden.
Het is echt prachtig om zo langs de Rijn te rijden,waarbij je een machtig mooi panorama voorgeschoteld krijgt.
Op zaterdag sluiten de meeste winkels in Duitsland om 12 uur, en dat was jammer voor ons, want toen we onderweg toe waren aan koffie met……………, hadden we pech, de konditorei ging net dicht.
Ook de zon was ondertussen weg, en het begon zelfs te regenen. Niet extreem hard, maar toch even een paar flinke druppels. Op buienradar hadden we wel gezien dat er plaatselijk een flinke onweersbui zou zijn, maar we dachten dat dit ons niet zou treffen.
Het is achteraf allemaal wel meegevallen.
In Sankt Goar, met uitzicht op de Lorelei, hebben we koffie gedronken.
De Lorelei is een berg van 132 meter hoog, waar de Rijn een scherpe bocht maakt. Hierdoor onstaat er plaatselijk een sterke stroming, waardoor hier vele schepen zijn vergaan.
Er is ook een legende over de Lorelei.
Vroeger zouden hier nimfen hebben geleefd, die verjaagd werden toen hier mensen gingen wonen.
Echter, een nimf bleef achter, en zong een klaagzang, waardoor de schippers afgeleid werden, en hun schepen daardoor op de rotsen liepen.
Vanaf dit punt was het een weg naar Koblenz. We hoefden alleen maar weg B9 te blijven volgen.
Natuurlijk zijn we een keer gestopt voor wat foto’s.
Het hotel waar we 2 nachten verblijven, hotel Rheinkrone, ligt hoog op de berg aan de overzijde van Koblenz. Hier heet het ook Koblenz-Asterstein.
De weg omhoog was pittig, een behoorlijk stijgingspercentage, waardoor de snelheid maar net 25 km per uur was.
Maar de beloning was groot. Vanaf het terras van het hotel heb je een prachtig uitzicht over de stad.
En hoewel het terras eigenlijk pas om 5 uur open zou gaan, mochten we toch vast plaats nemen, en konden we een heerlijk biertje bestellen.
Marco had al via internet gezien, dat ze hier een paar smakelijke gerechten op het menu hadden staan, dus hebben we ook maar meteen aangegeven dat we hier ook wilden eten.
Vanaf het terras kon je goed zien dat het in de verte donker werd en dat het daar waarschijnlijk behoorlijk regende.
En zo werden wij dus ook nog getrakteerd op een kleine, maar hevige bui regen. Gelukkig konden we binnen gaan zitten, en hebben we daar ons toetje opgegeten.
Marco en ik hebben nog even onder het genot van een kop koffie, verhalen opgehaald uit de diensttijd. Altijd leuk, omdat we allebei geen lieverdje zijn geweest, en best wel wat streken uitgehaald hebben.
Om half 10 zijn we naar onze kamer gegaan.
Morgen gaan we Koblenz verkennen. Het wordt niet zo heet, dus we hopen op een perfecte dag.
We houden je op de hoogte.
Ondanks de warmte, hebben we toch nog redelijk geslapen. De hele nacht is de ventilator aan gebleven, en dat bracht toch enige verkoeling. Het hotel lijkt uitgestorven, we zijn de enige gasten bij het ontbijt, en het was ons ook al opgevallen dat in parkeergarage maar 1 auto stond.
Normaal kun je in dit hotel zelf alles pakken wat je wil voor je ontbijt, maar in deze tijd van corona moet je aangeven wat je wil hebben, en dan wordt dit voor je klaargezet op een dienblad.
Een bordje met hierop kaas, brie en vleeswaren, een kuipje jam, koffie, sap, het is er allemaal, maar toch voelt het anders. Geen sfeer.
Dit is niet mijn favoriete hotel.
De kamers waren goed, maar het restaurant was gesloten, we konden niets drinken in de bar, dus nee. Dit was het niet.
Ook de dame die ons bediende, overigens dezelfde die ons ingecheckt heeft, was weliswaar correct, maar zeer afstandelijk.
Het kuipje waarin de jam zat, leek hetzelfde materiaal als de hoorntjes van een ijsje. Dus dacht ik, dat eet ik gewoon op, maar dat was een tegenvaller. Het was niet eetbaar, maar een soort kunststof.
Voordat we weg reden, hebben we het oliepeil gecontroleerd van de scooters. Allebei de scooters hadden een laag oliepeil, en moesten bijgevuld worden.
We waren al vroeg op pad, dus de temperatuur was zeker nog niet hoog.
Het was zelfs zo, dat Marco even stopte om zijn jasje aan te trekken, want die vond het nog fris zonder jas.
De route naar Koblenz liep voor een groot deel langs de Rijn.
De Rijn is met een lengte van bijna 1250 km, een van de langste rivieren in Europa.
Het grootste deel, ruim 800 km hiervan, bevindt zich in Duitsland.
Ongeveer 200 km bevindt zich in Zwitserland, waar de rivier ontstaat in Graubunden, in de Zwitserse Alpen. Een stukje loopt de rivier ook door Oostenrijk Liechtenstein en Frankrijk.
De laatste 160 km bevinden zich in Nederland.
We zouden via Worms, Mainz, Bingen am Rhein, Bacharach, Sankt Goar en Lahnstein naar de plaats van bestemming rijden.
Het is echt prachtig om zo langs de Rijn te rijden,waarbij je een machtig mooi panorama voorgeschoteld krijgt.
Op zaterdag sluiten de meeste winkels in Duitsland om 12 uur, en dat was jammer voor ons, want toen we onderweg toe waren aan koffie met……………, hadden we pech, de konditorei ging net dicht.
Ook de zon was ondertussen weg, en het begon zelfs te regenen. Niet extreem hard, maar toch even een paar flinke druppels. Op buienradar hadden we wel gezien dat er plaatselijk een flinke onweersbui zou zijn, maar we dachten dat dit ons niet zou treffen.
Het is achteraf allemaal wel meegevallen.
In Sankt Goar, met uitzicht op de Lorelei, hebben we koffie gedronken.
De Lorelei is een berg van 132 meter hoog, waar de Rijn een scherpe bocht maakt. Hierdoor onstaat er plaatselijk een sterke stroming, waardoor hier vele schepen zijn vergaan.
Er is ook een legende over de Lorelei.
Vroeger zouden hier nimfen hebben geleefd, die verjaagd werden toen hier mensen gingen wonen.
Echter, een nimf bleef achter, en zong een klaagzang, waardoor de schippers afgeleid werden, en hun schepen daardoor op de rotsen liepen.
Vanaf dit punt was het een weg naar Koblenz. We hoefden alleen maar weg B9 te blijven volgen.
Natuurlijk zijn we een keer gestopt voor wat foto’s.
Het hotel waar we 2 nachten verblijven, hotel Rheinkrone, ligt hoog op de berg aan de overzijde van Koblenz. Hier heet het ook Koblenz-Asterstein.
De weg omhoog was pittig, een behoorlijk stijgingspercentage, waardoor de snelheid maar net 25 km per uur was.
Maar de beloning was groot. Vanaf het terras van het hotel heb je een prachtig uitzicht over de stad.
En hoewel het terras eigenlijk pas om 5 uur open zou gaan, mochten we toch vast plaats nemen, en konden we een heerlijk biertje bestellen.
Marco had al via internet gezien, dat ze hier een paar smakelijke gerechten op het menu hadden staan, dus hebben we ook maar meteen aangegeven dat we hier ook wilden eten.
Vanaf het terras kon je goed zien dat het in de verte donker werd en dat het daar waarschijnlijk behoorlijk regende.
En zo werden wij dus ook nog getrakteerd op een kleine, maar hevige bui regen. Gelukkig konden we binnen gaan zitten, en hebben we daar ons toetje opgegeten.
Marco en ik hebben nog even onder het genot van een kop koffie, verhalen opgehaald uit de diensttijd. Altijd leuk, omdat we allebei geen lieverdje zijn geweest, en best wel wat streken uitgehaald hebben.
Om half 10 zijn we naar onze kamer gegaan.
Morgen gaan we Koblenz verkennen. Het wordt niet zo heet, dus we hopen op een perfecte dag.
We houden je op de hoogte.
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
- Hans v.d. Kleij
- Berichten: 538
- Lid geworden op: 15 apr 2020, 22:44
Goedemorughu Heren,
Het is daar inderdaad prachtig rijden zo langs de rijn naar Koblenz.
Ik geniet elke keer weer van jullie verslagen over deze reis.
Ga zo door en blijf veilig rijden.
Gr Hans
Het is daar inderdaad prachtig rijden zo langs de rijn naar Koblenz.
Ik geniet elke keer weer van jullie verslagen over deze reis.
Ga zo door en blijf veilig rijden.
Gr Hans
Natuur is het positief wij zijn een vrienden clubGerard van H schreef: ↑31 jul 2020, 11:47Ja Micha , het is puur POSITIEF wat ik over Marco en Henk schrijf is een grappige reactie op positieve grappige opmerkingen van medeleden die leuke , grappige opmerkingen maken over hun eten en drinken , of het een broodje , een pilsje of thee is , we zijn allemaal , IK OOK jaloers dat hun die mooie route kunnen rijden en wij niet , en er is geen lid die de tourbuffels iets misgunt en ik ook niet , beiden zijn supervrienden van mij.
Dus mocht je nog twijfelen is het zonde . en zonde dat jij het zo ziet en het bij jou verkeerd overkomt
groetjes gerard
Die iedereen zijn plezier gunt zonder twijfel
MP3 300 HPE Sport
Zondag 2 augustus.
Ik word wakker, en kijk naar buiten.
Geen zon vandaag, maar een bewolkte lucht. Omdat we vandaag rond gaan kijken in Koblenz, wil ik de zijkoffers van mijn scooter afhalen, en zoveel mogelijk spullen uit mijn topkoffer verwijderen, zodat ik straks gemakkelijk mijn helm op kan bergen, als we iets gaan bezichtigen.
Dus nadat ik gedoucht heb en aangekleed ben, pak ik de sleutel van mijn scooter en loop naar buiten. Ik begin de koffers los te maken, en wil deze naar binnen brengen, en daarna terug lopen om de rest te pakken.
Dan kan ik dat voor vandaag achterlaten op mijn kamer.
Ik loop het hotel weer in, en wil mijn kamerdeur open maken, en kom tot de ontdekking dat ik mijn kamersleutel binnen heb laten liggen, en kan er dus niet in.
Geen paniek natuurlijk, want ze hebben wel even een reservesleutel of moedersleutel om mijn kamer weer open te doen. Maar de receptie zit in een ander deel van het hotel, en dat is allemaal nog op slot. Dus wachten, buiten. Gelukkig heb ik maar een klein kwartiertje staan wachten.
Om 8 uur gingen Marco en ik ontbijten. Alles was erg goed verzorgd, en hier mochten we zelf van het buffet alles pakken.
We hadden het plan om eerst bij het fort te gaan kijken, daarna naar de vesting te gaan, en in de middag naar het “Deutsche Eck” te rijden, beneden in de stad.
Het oude fort is maar een klein stukje van het hotel, iets meer dan 1 kilometer. Niet eens ver genoeg om de scooter warm te laten draaien.
Bij het fort staat een gedenkteken ter ere van de gevallenen in de Pruisische veldslag van 1866. Sinds 2002 staat deze obelisk op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Het oude fort Asterstein ziet er vervallen uit, en is niet te betreden.
deze foto is overgenomen van wikipedia
Het maake vroeger deel uit van het Pruisische fort Koblenz. We kunnen maar van een kant foto’s maken. Dus besluiten we maar verder te gaan naar de vesting Ehrenbreitstein.
Bij een uitkijkpunt wat in het park voor het fort is gebouwd, krijgen we de gelegenheid om een wijdse blik over beide rivieren te hebben.
Fort Ehrenbreitstein ligt boven op de 180 meter hoge gelijknamige berg, en behoorde ook tot het Pruisische fort Koblenz. Het is bijzonder strategisch gelegen, waardoor men aan- en afvoer van allerlei zaken kon veilig stellen. Lange tijd werd de vesting beschouwd als onneembaar.
Dit kwam ook door de vele forten erom heen, die behoorde tot fort Koblenz, waardoor de vijand van vele kanten aangevallen kon worden.
In het fort bevindt zich de cenotaaf van het Duitse leger, voor alle gevallen Duitse soldaten in de eerste en tweede wereldoorlog, en de sinds 2006 omgekomen soldaten bij vredesmissies.
Een cenotaaf is een grafteken dat wordt opgericht ter nagedachtenis aan overledenen van wie het stoffelijk overschot zich ergens anders bevindt, of onvindbaar is.
Verder zijn er in het fort soms exposities, en worden er concerten en optredens gegeven.
Ondertussen begint toch de zon weer te schijnen, en wordt het snel warm. Nadat we de rondgang in het fort hebben gedaan, is het tijd om naar het centrum te gaan.
We lopen terug naar onze scooters, die we iets verderop hebben geparkeerd.
Het schijnt dat hier het parkeren erg duur is op de reguliere parkeerplaats, en dat er streng gecontroleerd wordt op zomaar parkeren.
Het barst hier namelijk van de borden met verboden te parkeren.
Daar werden we op gewezen door een lokale bewoner, die ons een plekje aanwees waar we wel konden staan. Gelukkig maar, want de boete voor verkeerd parkeren met een scooter kost hier 35 euo.
Marco is vandaag de man met de navigatie, en rijdt voorop om de weg te wijzen.
Met een behoorlijke snelheid rijden we van de berg af, en steken via de Rijnbrug het water over, en komen via een paar straten, uit achter het monument bij de “Deutsches Eck”.
Deutsches Eck is een kunstmatig gemaakte landtong, op de plaats waar de Moezel in de Rijn stroomt. Op deze landtong staat een monument dat symbool staat voor de Duitse eenheid.
Oorspronkelijk was het uit 1897 daterende monument bedoeld om de Duitse eenwording uit 1871 te herdenken.
Ook de Deutsches Eck staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Het beeld van keizer Willem 1 heeft lange tijd niet op de sokkel gestaan. Het was in de tweede wereldoorlog vernietigd, en is pas in 1993 terug geplaatst.
Eerder was niet mogelijk, omdat dit politiek gevoelig lag. Nadat de “muur” was gevallen waren alle bezwaren weg, en kon met overgaan tot herstel van dit monument.
Er staan achter het monument nog restanten van de Berlijnse Muur. Drie stukken beton herinneren aan de tijd dat Duitsland was verdeeld in twee delen, namelijk Oost-Duitsland en West-Duitsland.
Met het “vallen” van de muur, op 9 november 1989, werd Duitsland weer herenigd.
Nadat we zoveel cultuur hadden opgesnoven, was het tijd voor een hapje en een drankje. We hadden ons genesteld op een terrasje van een restaurant aan de boulevard van de Rijn.
Daarna hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door het oude centrum, waar we ook nog een kop koffie gedronken hebben, en zijn daarna terug gegaan naar ons hotel.
Morgen verlaten we deze mooie stad alweer, om een 2 daags bezoek te brengen aan Cochem.
De reis vanaf Koblenz naar Cochem gaat helemaal langs de Moezel.
De weersverwachting geeft aan dat het maar 22 graden zal worden.
Een enorm verschil met de hoge temperaturen van de laatste dagen.
Maar om te reizen is het misschien wel wat beter, we gaan het zien.
We houden je op de hoogte
Ik word wakker, en kijk naar buiten.
Geen zon vandaag, maar een bewolkte lucht. Omdat we vandaag rond gaan kijken in Koblenz, wil ik de zijkoffers van mijn scooter afhalen, en zoveel mogelijk spullen uit mijn topkoffer verwijderen, zodat ik straks gemakkelijk mijn helm op kan bergen, als we iets gaan bezichtigen.
Dus nadat ik gedoucht heb en aangekleed ben, pak ik de sleutel van mijn scooter en loop naar buiten. Ik begin de koffers los te maken, en wil deze naar binnen brengen, en daarna terug lopen om de rest te pakken.
Dan kan ik dat voor vandaag achterlaten op mijn kamer.
Ik loop het hotel weer in, en wil mijn kamerdeur open maken, en kom tot de ontdekking dat ik mijn kamersleutel binnen heb laten liggen, en kan er dus niet in.
Geen paniek natuurlijk, want ze hebben wel even een reservesleutel of moedersleutel om mijn kamer weer open te doen. Maar de receptie zit in een ander deel van het hotel, en dat is allemaal nog op slot. Dus wachten, buiten. Gelukkig heb ik maar een klein kwartiertje staan wachten.
Om 8 uur gingen Marco en ik ontbijten. Alles was erg goed verzorgd, en hier mochten we zelf van het buffet alles pakken.
We hadden het plan om eerst bij het fort te gaan kijken, daarna naar de vesting te gaan, en in de middag naar het “Deutsche Eck” te rijden, beneden in de stad.
Het oude fort is maar een klein stukje van het hotel, iets meer dan 1 kilometer. Niet eens ver genoeg om de scooter warm te laten draaien.
Bij het fort staat een gedenkteken ter ere van de gevallenen in de Pruisische veldslag van 1866. Sinds 2002 staat deze obelisk op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Het oude fort Asterstein ziet er vervallen uit, en is niet te betreden.
deze foto is overgenomen van wikipedia
Het maake vroeger deel uit van het Pruisische fort Koblenz. We kunnen maar van een kant foto’s maken. Dus besluiten we maar verder te gaan naar de vesting Ehrenbreitstein.
Bij een uitkijkpunt wat in het park voor het fort is gebouwd, krijgen we de gelegenheid om een wijdse blik over beide rivieren te hebben.
Fort Ehrenbreitstein ligt boven op de 180 meter hoge gelijknamige berg, en behoorde ook tot het Pruisische fort Koblenz. Het is bijzonder strategisch gelegen, waardoor men aan- en afvoer van allerlei zaken kon veilig stellen. Lange tijd werd de vesting beschouwd als onneembaar.
Dit kwam ook door de vele forten erom heen, die behoorde tot fort Koblenz, waardoor de vijand van vele kanten aangevallen kon worden.
In het fort bevindt zich de cenotaaf van het Duitse leger, voor alle gevallen Duitse soldaten in de eerste en tweede wereldoorlog, en de sinds 2006 omgekomen soldaten bij vredesmissies.
Een cenotaaf is een grafteken dat wordt opgericht ter nagedachtenis aan overledenen van wie het stoffelijk overschot zich ergens anders bevindt, of onvindbaar is.
Verder zijn er in het fort soms exposities, en worden er concerten en optredens gegeven.
Ondertussen begint toch de zon weer te schijnen, en wordt het snel warm. Nadat we de rondgang in het fort hebben gedaan, is het tijd om naar het centrum te gaan.
We lopen terug naar onze scooters, die we iets verderop hebben geparkeerd.
Het schijnt dat hier het parkeren erg duur is op de reguliere parkeerplaats, en dat er streng gecontroleerd wordt op zomaar parkeren.
Het barst hier namelijk van de borden met verboden te parkeren.
Daar werden we op gewezen door een lokale bewoner, die ons een plekje aanwees waar we wel konden staan. Gelukkig maar, want de boete voor verkeerd parkeren met een scooter kost hier 35 euo.
Marco is vandaag de man met de navigatie, en rijdt voorop om de weg te wijzen.
Met een behoorlijke snelheid rijden we van de berg af, en steken via de Rijnbrug het water over, en komen via een paar straten, uit achter het monument bij de “Deutsches Eck”.
Deutsches Eck is een kunstmatig gemaakte landtong, op de plaats waar de Moezel in de Rijn stroomt. Op deze landtong staat een monument dat symbool staat voor de Duitse eenheid.
Oorspronkelijk was het uit 1897 daterende monument bedoeld om de Duitse eenwording uit 1871 te herdenken.
Ook de Deutsches Eck staat op de UNESCO-werelderfgoedlijst.
Het beeld van keizer Willem 1 heeft lange tijd niet op de sokkel gestaan. Het was in de tweede wereldoorlog vernietigd, en is pas in 1993 terug geplaatst.
Eerder was niet mogelijk, omdat dit politiek gevoelig lag. Nadat de “muur” was gevallen waren alle bezwaren weg, en kon met overgaan tot herstel van dit monument.
Er staan achter het monument nog restanten van de Berlijnse Muur. Drie stukken beton herinneren aan de tijd dat Duitsland was verdeeld in twee delen, namelijk Oost-Duitsland en West-Duitsland.
Met het “vallen” van de muur, op 9 november 1989, werd Duitsland weer herenigd.
Nadat we zoveel cultuur hadden opgesnoven, was het tijd voor een hapje en een drankje. We hadden ons genesteld op een terrasje van een restaurant aan de boulevard van de Rijn.
Daarna hebben we nog een kleine wandeling gemaakt door het oude centrum, waar we ook nog een kop koffie gedronken hebben, en zijn daarna terug gegaan naar ons hotel.
Morgen verlaten we deze mooie stad alweer, om een 2 daags bezoek te brengen aan Cochem.
De reis vanaf Koblenz naar Cochem gaat helemaal langs de Moezel.
De weersverwachting geeft aan dat het maar 22 graden zal worden.
Een enorm verschil met de hoge temperaturen van de laatste dagen.
Maar om te reizen is het misschien wel wat beter, we gaan het zien.
We houden je op de hoogte
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
- vulneratos
- Berichten: 168
- Lid geworden op: 14 jun 2020, 14:27
- Locatie: Soesterberg
Stil en jaloers....
Op naar de volgende plaats
Op naar de volgende plaats
Heavy User 2013
Heavy User 2018
Dagrecord: 857km
Heavy User 2018
Dagrecord: 857km
- Steven Luuko
- Berichten: 255
- Lid geworden op: 19 jun 2020, 13:14
- Contacteer:
Echt genieten om jullie reisverslagen en foto's te bekijken.
Veel plezier nog!
Veel plezier nog!
Bril, Baard en Scooter
https://www.youtube.com/@brilbaardscooter
https://www.youtube.com/@brilbaardscooter