VTC - De Roadrunners

Dag 0

Na een drukke week met heel veel voorbereidingen, was het dan eindelijk zo ver.
Op vrijdag moest de motor van Marco nog een onderhoudsbeurt hebben, waarbij ook een paar nieuwe banden gemonteerd zouden worden.
Maar dit viel wel even tegen, de dealer belde in de middag op dat er een afstandsbus bij het achterwiel gebroken was, en dat een nieuwe niet voorradig was.
Uiteindelijk heeft de dealer bij een andere motor zo'n afstandsbus er af gesloopt, om de motor van Marco toch op tijd klaar te kunnen hebben.
Ik was op dat moment al onderweg naar mijn zus in Den Bosch, waar ik traditiegetrouw de eerste nacht doorbreng.


Dag 1

Zaterdagmorgen, rond de klok van 7 uur, ben ik opgestaan, en ben ik mezelf gaan wassen en aankleden.
Omdat het toch wel warm zou worden, hadden Marco en ik speciaal doorwaaikleding gekocht, en coolmax ondergoed.
Dat bleek later op de dag geen overbodige luxe te zijn, want de temperatuur zou oplopen tot plaatselijk zelfs 33 graden.
Om 9 uur stond ik dan ook vol goede moed bij Marco voor de deur. En nadat we nog snel een bakje koffie gedronken hadden, was het tijd om te vertrekken.
De rit zou vandaag naar Bergues gaan, dichtbij Duinkerken. Een afstand van iets meer dan 265 km.

Onderweg zijn we een paar keer gestopt om de benen te strekken, en iets te drinken.


Tijdens een van deze stops, kwamen we toevallig voor een Russisch Ortodoxe kerk te staan.


Deze kerk, in de buurt van Moorsele in België, is gewijd aan de heilige Nicolaas, en is een bijzondere bezienswaardigheid.
De kerk is indertijd gebouwd in opdracht van een Russische familie, die in de omgeving zichzelf gevestigd heeft.

Maar rond half 5 waren we op de plek van bestemming, na een warme tourdag, en een stuk weg over heuse Belgische kasseien.
Het hotel, of eigenlijk een soort B&B, is typisch Frans, met houten vloeren, opstapjes, en gevestigd in een mooi oud gebouw.
Maar de kamers zijn in oude luister gerestaureerd, met een fijne badkamer, en een groot bed.


Er is ook een gemeenschappelijke lounche, waar we koffie, thee, water, en andere lekkernijen mogen, zoveel al we maar willen.
Als we dat van te voren geweten hadden, hadden we zeker wat extra ruimte in de buddy vrij gehouden, om een en ander mee te pakken. We blijven tenslotte Nederlanders, he.


Nadat we ons opgefrist hadden, zijn we even het dorp ingelopen, en zijn we neergestreken op een terrasje.


Daar hebben we ons even tegoed gedaan aan een paar biertjes, voordat we terug gegaan zijn naar onze B&B, waar we een 3 gangen diner hebben gehad.



Even hebben we zitten stoeien met de menukaart, want hoewel Marco bijna feilloos Frans kent, kwamen we er niet helemaal uit.
Later bleek ook dat Marco een vriend kent die Frans heet, en dus niks te maken had met de Franse taal.
Maar gelukkig is Google translate een onmisbare hulp, en hebben we heerlijk gegeten.

In de tuin van onze B&B zijn we ons verslag gaan schrijven, en straks gaan we ons kamertje opzoeken om de nodige rust te nemen.
Morgen vertrekken we naar Abbeville, via een tour van 175 km, die helemaal langs de westkust loopt.



De weersvoorspellingen lopen nogal uiteen, maar wij houden alleen maar rekening met de voorspellingen die het beste voor ons uitpakken.

We gaan het zien.

Gelijk weer een mooi begin , geniet van de komende dagen
Geniet van alle dingen , groetjes vanuit Brabant gerard

mooi dat de eerst(warme dag geslaagd is.
en dat een goede scooter dealer onmisbaar is voor onze hobby.
goede nachtrust mannen
op naar dag 2!

Heel fijn dat de eerste dag goed gestart is en droog
En het is weer op tijd allemaal goed gegaan met de onderhouds beurt
Verleden jaar Henk net op tijd zijn rijbewijs nog gehaald
Jullie maken het wel iedere keer spannend
Dag 2 langs de kust rijden heel mooi veel plezier en veilig aan komen
We kijken uit naar het volgende verslag en foto's
Als het jullie uit komt
Groet John

Dag 2

Na een heerlijke nachtrust, die we allebei heel hard nodig hadden, liep het wekkertje om 7 uur af.
Tijd om op te staan, en te gaan wassen en aankleden.
We hadden afgesproken om rond de klok van 8 uur te gaan ontbijten. Nu staat Frankrijk erom bekend dat er vooral veel zoetwaren als ontbijt geserveerd worden.
Maar bij ons viel dat toch wel mee, want naast het supervers gebakken stokbrood en de nog warme verse croissantjes, waren er verschillende soorten kaas, en een aantal verschillende soorten vleeswaren. En ook het gekookte eitje, en vers geperste vruchtensappen stonden voor ons klaar.
Om 9 uur was het tijd om te vertrekken. Helaas was het mooie weer van de vorige dag weg, en moesten we het doen met een vochtig en grijs weertje.

In het begin pakte mijn navigatie de route niet goed op, zodat Marco een stuk voorop ging rijden. Gelukkig kwam dit na een kilometertje of tien wel weer goed.
Maar zoals al gezegd, het weer liet het afweten, en al snel reden we in een behoorlijke regenbui. Bij de eerste de beste gelegenheid om te stoppen, hebben we meteen de regenkleding aangetrokken.
Tegenwoordig hebben wij allebei een regenbroek, waarvan de pijpen helemaal opengeritst kunnen worden, zodat aantrekken hiervan een stuk gemakkelijker gaat dan voorheen.

Helaas bleef de regen ons parten spelen, zodat de tour voor het grootste gedeelte in het water viel.

Toch zijn we nog wel een paar keer gestopt om wat te bekijken, en natuurlijk ook om even koffie te drinken.
Zo kwamen we in Calais bij de haven terecht, die geheel omgeven is met hoge hekken, om ongewenste figuren buiten te houden.



Het leverde ons wel een mooi plaatje op van de plaatselijke vuurtoren.


Omdat onze route helemaal langs de kust liep, kwamen we even buiten Calais bij "Cap Blanc Nes".
Hier is het Nauw van Calais het smalst, en met goed weer kan je hier zelfs Engeland zien liggen.
Wij konden alleen maar enige contouren onderscheiden.

Boven op een oude bunker uit de tweede wereldoorlog is een uitkijkpunt gemaakt, waar ook een deel van de krijtrotsen op het strand te zien is.
Ook staat er een monument ter nagedachtenis aan de gevallen zeelui die tussen 1914 en 1918 zijn omgekomen in de eerste Wereldoorlog. Dit monument is door de Duitsers, tijdens de bezetting in de tweede wereldoorlog vernietigd.
In 1962 is dit opnieuw opgebouwd.



Wat ook wel leuk is om te weten, is dat er 3 identieke obelisken zijn, namelijk deze in Calais, een andere in Dover, en de derde staat in New York, in het John Paul Jonespark in de wijk Brooklyn.

Een stuk verderop staat ook nog een monument voor de Franse vliegenier Hubert Latham,, die als eerste een poging deed om het Kanaal over te vliegen.
Het is het hem tot twee keer niet gelukt, dus waarom hij toch een monument gekregen heeft is ons een raadsel.
Een hoop eer voor een vleugellamme vliegenier.





De route loopt helemaal door het duingebied, met de nodige hoogteverschillen en prachtige bochten.



Toen we in het dorpje Audinghen aankwamen, zijn we gestopt om even bij te komen van de regenbuien die ons constant teisterden.
Tijd voor koffie, en helaas zonder gebak, want dat hadden ze hier niet. Tot overmaat van ramp zaten we buiten onder een parasol, en druppelde het water zo nu en dan achter in mijn nek.
Ook de jas van Marco, die hij redelijk droog op de stoel gehangen had, was nu echt behoorlijk nat.


Onderweg werden we nog verrast door wat rommel, die de Duitsers waarschijnlijk in 1945 vergeten zijn om op te ruimen. Een oude tank, een geschut, en een V1 installatie.





Achteraf bleek het hier om een museum te gaan.





En toen gebeurde er iets heel moois,........het werd droog, en een uurtje later kwam zelfs het zonnetje even tevoorschijn.
Onze tocht zat er toen al wel bijna, we hoefden alleen nog maar te tanken, en stonden al snel bij ons hotel.
Wij vallen in herhaling als we zeggen dat dit hotel ook authentiek is, of met woorden, een echte oude bende.


Zo ging ik naar de wc, spoelde door, en nu is wc kapot, en blijft het water doorlopen.
De vlotter is kapot, dus de spoelbak vult zichzelf niet meer.
Dit zal morgenochtend voor het kamermeisje een vervelende verrassing worden, heb ik zo'n "donkerbruin" vermoeden van.

Het is maar weer eens bewezen dat hotels op de foto er veel mooier uitzien dan in werkelijkheid.

Voor het diner zijn we maar eens naar een kebapzaak gegaan, om de hoek bij het hotel.
Hier hebben we heerlijk gegeten. En,......niet duur.
Daar kunnen ze in Nederland nog iets van leren.


Voor morgen staat er een rit naar La Frenaye in de planning. De afstand is ongeveer 195 km.
Er wordt nog wel regen voorspeld, maar minder als dat er voor vandaag was aangegeven.
Laten we hopen dat dit ook waar is, want de regen is toch wel een spelbreker in deze prachtige omgeving.

We gaan het zien.

Na regen komt zonneschijn zeggen wij , dus morgen , tha dan kan ik het ook niet vertellen maar ik gun jullie een droge dag , dank je voor de mooie foto,s en tekst , ik dank jullie voor de info , foto,s ,een veilige rid morgen , groetjes mannen

Wat een heerlijke verslagen, ik geniet ervan, echt top.
Ga zo door en geniet ervan.
Gr Hans.

Dag 3

Het was een rumoerige nacht. Even verderop bij ons hotel was er een evenement aan de gang en dit bracht heel wat publiek op de been.
Tot diep in de nacht was het een lawaai van jewelste. Heel veel jongelui kwamen luidkeels langs ons hotel.
Uiteindelijk werd het rond half 2 wat rustiger, maar al heel vroeg in de morgen kwam er alweer een hoop vrachtverkeer voorbij.
Voor Marco was dit een reden om s'-nachts de ramen van zijn kamer maar dicht te doen.

De kapotte toilet had ik toch nog maar even uit elkaar gehaald, en de vlotter weer goed geplaatst zodat de wc weer normaal functioneerde.


Na het gebruikelijke ochtendritueel was het alweer tijd voor ons ontbijt.
Dit keer inderdaad iets meer op de Franse manier.
Op tafel stond een schaaltje met diverse kuipjes jam en de uitbater bracht een mandje met 2 stukken stokbrood en 2 croissants. Alstublieft, en samen delen.
Verder konden we verse jus de orange nemen, en een stukje smeerkaas. Geen vleeswaren deze keer, en ook geen eitje.
Wel een goede kop koffie.
Het was eigenlijk wel voldoende voor ons.

Hoewel het 's-nachts behoorlijk geregend had, begon deze ochtend droog, met een waterig zonnetje. De temperatuur liet met 17 graden nog wel te wensen over.
Dus bleef het regenpak in de topkoffer, en hadden we onze doorwaaikleding aan.
Maar dit werd toch wel te koud, zodat we na een paar kilometer gestopt zijn om een extra vest onder onze jassen aan te trekken.

Er stond een behoorlijke frisse wind, en in de verte zagen we toch wel een enorme partij donkere wolken aan de hemel.
Dit bracht dan ook de nodige ellende, want voordat we tijd hadden om onze regenkleding aan te trekken, zaten we in enorme hoosbui.
Langs de weg hebben we toen, in de stromende regen, onze regenkleding aangetrokken.

En zo snel als deze stortbui kwam, zo snel was hij ook weer over.
Maar dit fenomeen herhaalde zich nog vele malen.
Uiteindelijk hebben we veel meer regen gehad dan de vorige dag.

Ons doel vandaag was om te gaan kijken bij Etretat, een kustplaats waar zich een prachtige rotsformatie bevind, die ze de olifantenslurf noemen, of zoals de Fransen zelf zeggen "La Manneporte".
Gelukkig was het droog toen we ter plaatse waren, zodat we wat mooie foto's konden maken.




Het strand bestaat hier uit kiezelstenen, waar je, als je erover heen loopt wel 5 tot 10 cm in wegzakt.
Marco is wat dat betreft een veel sportiever figuur dan ik, want die heeft een heel stuk over het strand gelopen om wat mooie plaatjes te schieten.
Ik had het al gauw gezien en heb de verharde boulevard verkozen boven de kiezels.


Boven op de rotsformatie staat een kerkje, met de naam "Chapelle Notre-=Dame-de-la-Garde"
Dit is een kerkje in Neogotische stijl, veelal gebruikt door zeelui en vissers.
De kapel die ingewijd is in 1856, aan de Heilge Maagd.
Tijdens de Tweede wereldoorlog is dit kerkje verwoest, en na deze oorlog opgebouwd.


Nadat we al dit moois op de gevoelige plaat hadden vastgelegd, zijn we op een terrasje gaan zitten voor een grote kop koffie.
Iets eten hier is een risico, want de brutale meeuwen stelen zomaar het brood van je bord, of trekken je eten uit je hand.

Vanaf Etretat was het nog maar ongeveer 50 km naar ons hotel, waar we rond 4 uur aankwamen.
Het hotel ligt wat afgelegen, maar ziet er wel goed uit.
Een redelijke kamer, met een hele mooie badkamer.

Hier konden we ook een diner gebruiken, al was het dan op een aparte manier "a la carte"
De bediening komt langs met een groot schoolbord, waarop diverse gerechten staan waar je uit kunt kiezen.
Dat kwam voor mij ook wel goed uit, want ik had mijn bril gebroken, en dan kan ik niks lezen.
Dan is het formaat schoolbord wel handig.



Niettemin, voor ons voldeed het prima, en de kwaliteit was gewoon goed.

Het was alles bij elkaar een geslaagde dag, al was de regen wel hinderlijk.
Voor de rest van de week wordt beter weer voorspeld, dat wil zeggen, in ieder gaval minder tot geen regen.

Lets hope so.

We gaan het zien.

Wij zijn allemaal weer blij met weer een mooi verhaal en foto,s , hopenlijk morgen goed weer om te genieten , dank jullie voor de mooie dingen die jullie ons voorschotelen , een goede nachtrust en een goede mooie dag morgen , groetjes vanuit Brabant

Weer een mooi verslag en foto's
Jammer van de regen hopelijk dat het beter wordt en dat jullie de koelvesten aan kunnen trekken
Groetjes John