Maandag 21 augustus – de elfde dag
Gisteren toch nog wel even genoten van een heerlijke maaltijd.
Het was een belangrijke dag voor Hongarije, want 20 augustus is DE Nationale feestdag. Ook wel Feest van de Grondwet genoemd.
Op deze dag herdenken de Hongaren dat in het jaar 1000 koning Stephan aan de macht kwam. Hij was de eerste vorst van dit land, en deze koning wordt gezien als de grondlegger voor het huidige Hongarije.
Dit feest wordt in Boedapest nog eens extra gevierd met een grandioos vuurwerk, en vele muziekoptredens en concerten.
Maar ook in andere steden, en rondom het Balatonmeer, wordt veelal vuurwerk afgestoken.
Dit vuurwerk wordt dan stipt om 9 uur ’s-avonds ontstoken. Zo ook in Veszprem, niet meer dan 200 mtr van mijn hotel verwijderd, dus een mooie gelegenheid om eerst op een terrasje heerlijk te eten, vergezeld van een biertje,
om daarna van het vuurwerk te genieten.
En met mij nog honderden anderen.
Daarna was er overal in de stad nog wel wat te doen, dus ik denk dat de Hongaren zelf nog wel even zijn doorgegaan.
Deze koning Stephan is voor de Hongaren een belangrijke vorst geweest, en is in het jaar 1083 heilig verklaard.
Toen ik terug kwam op mijn hotelkamer, heb ik maar mijn spullen opgeruimd, en ben ik op tijd naar bed gegaan. Want dit was de laatste volle dag in Veszprem, en na deze nacht begint de terugreis.
Ik heb een hele fijne tijd gehad in dit stadje. De omgeving is echt mooi, het meer is op een kleine afstand, het hotel was echt perfect, en de Hongaren zijn zonder meer aardige mensen.
Dit, gecombineerd met het prachtige weer, maakt dit eigenlijk een hele goede vakantiebestemming.
Na het opstaan heb ik het ochtendritueel afgewerkt, en ben mijn hotel gaan betalen.
Daarna de scooter opgepakt met mijn spullen, de navigatie ingesteld, en kon de reis beginnen.
Ik tref het opnieuw met het weer. Het was in de ochtend toen ik vertrok 17 graden, maar er was een blauwe lucht, en het zonnetje scheen.
Wel weer behoorlijk wat wind, waar ik in open stukken land redeliijk wat last van zou ondervinden.
De temperatuur is uiteindelijk toch nog opgelopen tot 23 graden. Die echte hitte is wel weg.
Vandaag weer terug naar Sopron, over een route van 159 km. Wel een ander hotel dan op de heenreis, want afwisseling moet er zijn natuurlijk.
Vandaag naar het Rosengarten Hotel.
Ik heb Veszprem verlaten via de weg met wegnummer 82, een doorgaande weg die redelijk te rijden is. Niet al te druk, maar er rijdt wel wat vrachtverkeer, dus het blijft oppassen geblazen.
Na zo’n 24 km heb ik deze weg verlaten bij het dorpje Zirc, en kies dan de weg met nummer 8301, richting Bakonykoppany. Deze weg loopt door een erg mooi bosgebied, en er rijdt bijna geen verkeer.
De een zal dit saai noemen, de ander vindt het prachtig.
Ik behoor tot de mensen die het fijn vinden om door bossen te rijden, zeker wanneer er soms open stukken tussen zitten, die je een mooi zicht bieden over het bosrijke gebied.
Heel veel foto’s heb ik er echter niet van gemaakt, omdat het op een foto allemaal een beetje op elkaar lijkt.
Een ander deel van de route was hetzelfde als op de heenreis.
Dit komt omdat er niet zo heel veel mogelijkheden zijn, om iets anders te kiezen, als je tenminste niet op een drukke weg tercht wil komen.
Want ik heb een stuk op een doorgaande weg gereden, en vond het niet prettig, zeker niet als vrachtauto’s je inhalen, en daarbij een zuiging van wind ontstaat.
Dit keer kwam ik Sopron wel via een andere kant binnen, en ben even een groot winkelcentrum (het Alpha Park) in gegaan, om een nieuwe broek te kopen.
Bij de Nederlandse C&A, maar met Hongaarse prijs.
Ja, het moet uit de lengte of uit de breedte, niet waar ?
Al om half 2 checkte ik bij mijn hotel in. Echt een mooi groot hotel, met vele mogelijkheden, restaurant, bar, beauty-center, een shop en ook een tandarts.
Het schijnt dat de tandartsen hier behoorlijk goed zijn, en stukken minder rekenen dan de jongens in Nederland.
Ook de kamer ziet er pico bello uit, en het internet is echt super.
Nadat ik me gesetteld had en me wat had opgefrist, ben ik een stukje gaan wandelen. Er zit tegenover het hotel een aardig winkelcentrum, dus ik kon me wel vermaken.
Zometeen maar even naar het restaurant, en kijken of er nog iets lekkers tussen zit.
Morgen verlaat ik dit land, met haar slechte wegen, en haar slecht onderhouden gebouwen.
Maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de mooie natuur, de rijke geschiedenis, en de warmte van de Hongaren zelf.
Bedankt, oftewel zo als in het Hongaars zeggen : köszönöm!
Tot morgen
-
- Beheerder
-
-
Welkom op dit mooie & nieuwe forum!
Op weg naar een mooi & nieuw begin!
Vakantie naar Hongarije 2017
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Dinsdag 22 augustus – de twaalfde dag.
Nadat ik gisteren een heerlijke maaltijd heb gehad in mijn hotel, ben ik maar weer een stuk gaan lopen.
Tenslotte moet ik toch ook proberen om een paar van die calorieën te verbranden.
Als de vakantie voorbij is, zal ik toch een serieus proberen om wat gewicht te verliezen, en mijn conditie te verbeteren.
Het is deze vakantie bijna iedere keer zo, dat de kamer die voor mij gereserveerd is, op de tweede verdieping is, en er bijna nooit een lift aanwezig is. Nou is dat niet erg als je eenmaal je bagage in je kamer hebt, maar de eerste keer alles naar boven zeulen vind ik niet prettig.
Zoals ik op de heenreis al verteld had, is Sopron geen spannende of aantrekkelijke stad. In het centrum bevinden zich nog wel enige mooie gebouwen, maar de staat van onderhoud is slecht.
Het verblijf in het hotel was wel prettig, een uitgebreide kaart, met lekkere gerechten, voor een lage prijs.
Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken, en Hongarije te verlaten.
Sopron ligt ongeveer 12 km van de Oostenrijkse grens.
Eerst heb ik nog van mijn laatste Hongaarse geld getankt, zodat ik geen enkele forint meer in mijn zak had.
Ondanks dat dit land aangesloten is bij de Europese Unie, voeren ze nog steeds hun eigen munteenheid. Hoewel ze in de grensstreek graag euro’s aannemen.
Een tip voor een ieder die in het buitenland kan kiezen, en zeker als je met een betaalkaart betaald : betaal altijd in de lokale muntsoort, dit is altijd iets goedkoper dan betalen in euro’s.
Mijn reis begon om half 10 bij het hotel, maar door wat oponthoud met het instellen van de navigatie, en de tijd om te tanken, passeerde ik om half 11 de grens met Oostenrijk.
Dit keer een andere grenspost dan de vorige keer, omdat ik bewust zoveel mogelijk een andere route wil volgen.
Als je met de ogen dicht de grens zou kunnen passeren, zou je toch weten dat je uit Hongarije bent, en in Oostenrijk bent aangekomen. Echt, meteen nadat je op Oostenrijks grondgebied bent, zijn de wegen wel goed, en de huizen en gebouwen goed onderhouden.
Ik moet bekennen dat ik daar wel een tijd over nagedacht heb. Dat Oostenrijk geen arm land is, is mij bekend.
Maar dat de verschillen zo groot zijn, ook nog na al die jaren, dat Hongarije nu lid is van de Europese Unie, dat verbaast me toch wel.
Ik denk dat toch dat er wel personen zijn die een deel van de koek zelf houden, en niet besteden waarvoor het bedoeld is.
Met het weer heb ik ontzettend veel geluk. Ook vandaag werd ik wakker met een zonnetje aan de hemel, en met mooie vooruitzichten. Hoewel het in de ochtend fris was, en ik me daarop wel heb gekleed, is het zo wel heerlijk touren.
Het verschil in landschap ontvouwt zich ook weer voor me.
Achterom kijkend is alles redelijk vlak, maar voor me zie ik alweer de bergen, eerst nog niet zo hoog, maar in de verte zie je al de flinke reuzen liggen. Een indrukwekkend gezicht.
Mijn navigatie probeert mij een autoweg op te sturen, maar gelukkig ligt er een secundaire weg langs, die ik kan nemen.
Op deze manier kom ik ook op de juiste route.
Maar als ik dan koffie gedronken heb in Pottersdorf, en ik vervolg mijn rit, dan doet mijn navigatie hetzelfde. Weer stuurt hij me de autoweg op.
Omdat ik wel het vermijden van autoSNELwegen kan instellen, maar niet van autowegen, weet die wegwijsmiep niet beter.
Normaal mag je ook op alle B wegen gewoon rijden, maar hier dan net weer niet.
In mijn voorbereidingen heb ik dit niet kunnen zien, omdat er van Oostenrijk geen streetview beschikbaar is. De oplossing voor dit moment is dat ik mijn telefoon even gebruik, om te navigeren, en deze ingesteld heb op het rijden van een route met de fiets.
Dit brengt me uiteindelijk ,na ongeveer 30 km, weer op de weg waar ik wilde zijn, en ik kan met mijn Garmin navigatie mijn weg vervolgen.
Ik ben namelijk onderweg naar Stephanshart, een heel klein dorpje wat valt onder de gemeente Ardagger. Hier heb ik een hotel voor deze nacht geboekt. Hier bevindt zich een klein, maar zeer oud klooster met kerkje.
Dit klooster, met kerk, was al aanwezig in het jaar 1063. Hoe het er toen uitzag, laat zich raden.
Wat nu nog te zien is stamt uit de 18e eeuw. Het meest in het oog springend zijn wel het stucwerk en de fresco’s.
En dan het orgel, daterend uit het jaar 1620, en is in 1977 geheel gerestaureerd.
Vandaag geef ik me voor het grootste gedeelte over aan het landschap.
Telkens zie ik weer zoveel moois, en ben ik onder de indruk van de Oostenrijkse natuur.
Dit is met geen enkel fototoestel vast te leggen, de hoogteverschillen, het weidse, en de rust die hiervan uitgaat.
Ook ben ik onderweg enkele interessante gebouwen tegen gekomen.
Alles bij elkaar, echt een dag waar ik van heb genoten.
En nu zit ik bij mijn hotel, buiten op een bankje, dit verslag te tikken. Het internet is hier niet best. De hoteleigenaar is een aardige man.
Toen hij me zag werken aan dit verslag, vroeg hij waarom ik zo druk was. Een beetje aangedikt, vertelde ik dat ik dit verslag maak voor de grootste scootertourclub van Nederland.
Meteen vroeg hij of ik zijn hotel wel positief wilde beoordelen. Ik vertelde hem dat ik tijdens mijn reis 17 hotels bezoek, en ze allemaal eerlijk probeer te beoordelen.
En omdat hij een hele goeie indruk wilde maken, kon ik gewoon om 7 uur vanavond hier eten. En dat terwijl het ruhetag (rustdag) is. Nou, dat heb ik er dan weer mee gewonnen.
Voor de rest moeten de foto’s een indruk van mijn dag geven, deze zeggen zoveel meer dan woorden.
Ik neem nog een biertje, en ga straks nog even wat rondkijken in dit dorpje. Het is maar een heel klein dorpje, dus ik ben waarschijnlijk zo uitgekeken.
En dan morgen maar weer verder.
Een nieuwe dag met nieuwe dingen.
Tot morgen
Nadat ik gisteren een heerlijke maaltijd heb gehad in mijn hotel, ben ik maar weer een stuk gaan lopen.
Tenslotte moet ik toch ook proberen om een paar van die calorieën te verbranden.
Als de vakantie voorbij is, zal ik toch een serieus proberen om wat gewicht te verliezen, en mijn conditie te verbeteren.
Het is deze vakantie bijna iedere keer zo, dat de kamer die voor mij gereserveerd is, op de tweede verdieping is, en er bijna nooit een lift aanwezig is. Nou is dat niet erg als je eenmaal je bagage in je kamer hebt, maar de eerste keer alles naar boven zeulen vind ik niet prettig.
Zoals ik op de heenreis al verteld had, is Sopron geen spannende of aantrekkelijke stad. In het centrum bevinden zich nog wel enige mooie gebouwen, maar de staat van onderhoud is slecht.
Het verblijf in het hotel was wel prettig, een uitgebreide kaart, met lekkere gerechten, voor een lage prijs.
Na het ontbijt was het tijd om te vertrekken, en Hongarije te verlaten.
Sopron ligt ongeveer 12 km van de Oostenrijkse grens.
Eerst heb ik nog van mijn laatste Hongaarse geld getankt, zodat ik geen enkele forint meer in mijn zak had.
Ondanks dat dit land aangesloten is bij de Europese Unie, voeren ze nog steeds hun eigen munteenheid. Hoewel ze in de grensstreek graag euro’s aannemen.
Een tip voor een ieder die in het buitenland kan kiezen, en zeker als je met een betaalkaart betaald : betaal altijd in de lokale muntsoort, dit is altijd iets goedkoper dan betalen in euro’s.
Mijn reis begon om half 10 bij het hotel, maar door wat oponthoud met het instellen van de navigatie, en de tijd om te tanken, passeerde ik om half 11 de grens met Oostenrijk.
Dit keer een andere grenspost dan de vorige keer, omdat ik bewust zoveel mogelijk een andere route wil volgen.
Als je met de ogen dicht de grens zou kunnen passeren, zou je toch weten dat je uit Hongarije bent, en in Oostenrijk bent aangekomen. Echt, meteen nadat je op Oostenrijks grondgebied bent, zijn de wegen wel goed, en de huizen en gebouwen goed onderhouden.
Ik moet bekennen dat ik daar wel een tijd over nagedacht heb. Dat Oostenrijk geen arm land is, is mij bekend.
Maar dat de verschillen zo groot zijn, ook nog na al die jaren, dat Hongarije nu lid is van de Europese Unie, dat verbaast me toch wel.
Ik denk dat toch dat er wel personen zijn die een deel van de koek zelf houden, en niet besteden waarvoor het bedoeld is.
Met het weer heb ik ontzettend veel geluk. Ook vandaag werd ik wakker met een zonnetje aan de hemel, en met mooie vooruitzichten. Hoewel het in de ochtend fris was, en ik me daarop wel heb gekleed, is het zo wel heerlijk touren.
Het verschil in landschap ontvouwt zich ook weer voor me.
Achterom kijkend is alles redelijk vlak, maar voor me zie ik alweer de bergen, eerst nog niet zo hoog, maar in de verte zie je al de flinke reuzen liggen. Een indrukwekkend gezicht.
Mijn navigatie probeert mij een autoweg op te sturen, maar gelukkig ligt er een secundaire weg langs, die ik kan nemen.
Op deze manier kom ik ook op de juiste route.
Maar als ik dan koffie gedronken heb in Pottersdorf, en ik vervolg mijn rit, dan doet mijn navigatie hetzelfde. Weer stuurt hij me de autoweg op.
Omdat ik wel het vermijden van autoSNELwegen kan instellen, maar niet van autowegen, weet die wegwijsmiep niet beter.
Normaal mag je ook op alle B wegen gewoon rijden, maar hier dan net weer niet.
In mijn voorbereidingen heb ik dit niet kunnen zien, omdat er van Oostenrijk geen streetview beschikbaar is. De oplossing voor dit moment is dat ik mijn telefoon even gebruik, om te navigeren, en deze ingesteld heb op het rijden van een route met de fiets.
Dit brengt me uiteindelijk ,na ongeveer 30 km, weer op de weg waar ik wilde zijn, en ik kan met mijn Garmin navigatie mijn weg vervolgen.
Ik ben namelijk onderweg naar Stephanshart, een heel klein dorpje wat valt onder de gemeente Ardagger. Hier heb ik een hotel voor deze nacht geboekt. Hier bevindt zich een klein, maar zeer oud klooster met kerkje.
Dit klooster, met kerk, was al aanwezig in het jaar 1063. Hoe het er toen uitzag, laat zich raden.
Wat nu nog te zien is stamt uit de 18e eeuw. Het meest in het oog springend zijn wel het stucwerk en de fresco’s.
En dan het orgel, daterend uit het jaar 1620, en is in 1977 geheel gerestaureerd.
Vandaag geef ik me voor het grootste gedeelte over aan het landschap.
Telkens zie ik weer zoveel moois, en ben ik onder de indruk van de Oostenrijkse natuur.
Dit is met geen enkel fototoestel vast te leggen, de hoogteverschillen, het weidse, en de rust die hiervan uitgaat.
Ook ben ik onderweg enkele interessante gebouwen tegen gekomen.
Alles bij elkaar, echt een dag waar ik van heb genoten.
En nu zit ik bij mijn hotel, buiten op een bankje, dit verslag te tikken. Het internet is hier niet best. De hoteleigenaar is een aardige man.
Toen hij me zag werken aan dit verslag, vroeg hij waarom ik zo druk was. Een beetje aangedikt, vertelde ik dat ik dit verslag maak voor de grootste scootertourclub van Nederland.
Meteen vroeg hij of ik zijn hotel wel positief wilde beoordelen. Ik vertelde hem dat ik tijdens mijn reis 17 hotels bezoek, en ze allemaal eerlijk probeer te beoordelen.
En omdat hij een hele goeie indruk wilde maken, kon ik gewoon om 7 uur vanavond hier eten. En dat terwijl het ruhetag (rustdag) is. Nou, dat heb ik er dan weer mee gewonnen.
Voor de rest moeten de foto’s een indruk van mijn dag geven, deze zeggen zoveel meer dan woorden.
Ik neem nog een biertje, en ga straks nog even wat rondkijken in dit dorpje. Het is maar een heel klein dorpje, dus ik ben waarschijnlijk zo uitgekeken.
En dan morgen maar weer verder.
Een nieuwe dag met nieuwe dingen.
Tot morgen
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Woensdag 23 augustus – de dertiende dag
Zoals ik gisteren al geschreven had, mocht ik , ondank dat het ruhetag was, toch gebruik maken van het restaurant.
En met mij, nog 4 andere gasten. De eigenaar of eigenlijk de zoon van de eigenaar) dacht dat ik een positieve beoordeling toe kon voegen aan mijn verslag.
Nou, wat zal ik eens zeggen ? Het hotel is echt prachtig gelegen in een piepklein dorpje, tussen twee kerken in. Waarom zo’n klein dorpje twee kerken heeft, is mij een compleet raadsel.
Gelukkig slaan, dag en nacht, de klokken van BEIDE kerken, ieder kwartier, om de tijd aan te geven.
Binnen in het hotel is het aangenaam vertoeven. Eigenlijk niet meer dan normaal, toch.
De keuze voor de warme maaltijd die ik kon gebruiken, was summier.
Deze bestond uit brood met frankfurter worstjes, of een salade (maar dat is koud eten) of toast met gebakken ei, en salade. De toast was dan belegd met ham en kaas, dus een tosti.
Omdat een mens moet eten, heb ik voor het laatste gekozen. Helaas was er zoveel dressing op het bord, dat het toastbrood daarin lag te zwemmen, en dus niet meer krokant was, maar meer leek op een spons.
Er was een klein gebakken eitje over dit alles gelegd, en verder dus de rauwkost erbij. Alles op een en hetzelfde bord.
Niet best.
Gelukkig had ik er een biertje bij, om alles weg te spoelen, maar op het gebied van eten, was dit veruit het slechtste wat ik binnen gekregen heb.
Toen begon de eigenaar nog een heel gesprek over de Deltawerken met mij, want hij was in Nederland geweest, en had daar het een en ander gezien, en wist iets van onze watersnood in 1953.
Het nadeel is echter dat de goede man, ALLEEN maar Oostenrijks dialect sprak, en dus een goed gesprek moeilijk werd.
In mijn beste Duits heb ik dan ook gezegd, dat ik de man goed kan verstaan,
maar totaal niet begrijp. (Ich habe gehort was sie sagen, aber habe davon nichts verstanden).
Zijn zoon probeerde dan het geheel iets duidelijker te maken, maar met die kerel raakte ik van de regen in de drup.
Ook bijna niet te begrijpen.
Toch wel een gezellige avond geweest, na een paar halve liters bier verstond ik alles, maar begrepen zij MIJ niet meer.
Toen ik wakker werd, was het al stralend weer, alleen nog fris met een temperatuur van 11 graden.
Het ontbijt bestond niet uit een buffet, maar een mandje met broodjes, en een goed gevulde schaal met kaas en vele soorten vleeswaren. Natuurlijk ontbrak ook het gekookte eitje niet.
Tijdens mijn ontbijt kwamen er 3 nieuwe gasten aan (veel te vroeg om in te checken natuurlijk), uit Roemenie, die totaal geen Duits spraken, maar wel wat Engels.
Dus werd er aan mij gevraagd of ik alles wilde vertalen wat die lui zeiden.
Eigenlijk wel lachwekkend, om een hotel te runnen, internationale gasten te ontvangen, en geen enkele taal te beheersen, zelfs het eigen Duits is niet verstaanbaar.
Na het ontbijt wilde ik afrekenen, maar ook dat ging niet helemaal vlekkeloos.
De man werd bijgestaan door zijn vrouw om de rekening op te maken, maar kon hem niet uitprinten.
Dan maar op een kladblaadje schrijven. Alleen de bedragen natuurlijk, verder stond er niks op.
Toen ik hem mijn creditcard gaf, was dat ook een probleem, dat moest toch met cash. Die had ik niet voldoende op zak.
Dus naar de bakkerswinkel om de hoek, daar stond ook een ATM machine, zodat ik kon pinnen, en de rekening cash kon voldoen.
Uiteindelijk vond ik het wel aardige mensen, en heb ik er een prettig verblijf gehad. En de tosti’s zijn ze vergeten op de rekening te zetten, dus echt klagen daarover, kan ik ook al niet meer.
Daarna mijn reis voortgezet naar Plattling in Duitsland. Met dit mooie weer is het zo heerlijk om tussen die bergen door te rijden.
Telkens weer krijg je een ander panorama te zien.
Het begon met een mooi houtsnijwerk bij de Donau, net een stukje buiten Stephanshart.
Daarna kwam ik bij Mauthausen weer langs de Donau, en zag daar een kerkje met de toepasselijke naam “Heinrichskirchen” .
Het was keizer Heinrich de tweede die het kerkje heeft gesticht rond het jaar 1000. Het werd veranderd rond de 16e eeuw, en heeft al diverse stromingen gehuisvest. Protestanten , katholieken, gereformeerden en seculieren, ze hebben allen het kerkje in gebruik gehad.
Helaas is het in verval geraakt, waardoor delen zijn verwijderd aan het einde van de 19e eeuw.
Nu wordt het nog wel gebruikt als kapelletje, en soms voor opbaring.
Nabij het kerkje staat ook nog een pand met een prachtige wandbeschildering, die ik even op de gevoelige plaat het gezet.
Ik vervolg mijn weg langs de Donau. Wat is het toch een machtige rivier, zo mooi gelegen tussen de groene bergen.
Even stop in Puchenau, om te genieten van een heerlijk kopje koffie met Heidlbeerenkuche.
Daarna maar verder richting Duitsland, waarbij ik zo nu en dan even stop om een foto te maken van al het moois wat ik tegenkom.
Precies om half 2 passeer ik bij Passau de grens, en laat Oostenrijk weer achter me. Op de brug over de Inn stop ik even voor een plaatje, en een toevallig passerende politieauto geeft me een blik van “vooruit dan maar even”.
Dit is de zogenaamde “3 rivierenstad” , waar zowel de Donau, de Inn en de Ilz samenkomen. En natuurlijk staat hier de Stephansdom, die ik, tot mijn grote spijt, niet heb bezocht. Andere keer misschien, wat in het vat zit, verzuurt niet.
Verderop kom ik bij Vilshofen.
Ook is hier nog een mooie abdij , van de congregatie van Benedictijnen. De abdij stamt uit 1904, en in 1909 is de abdijkerk erbij gebouwd.
Ook een seminarie en een Gymnasium behoren tot de abdij. Deze werden door de NDSAP in de tweede wereldoorlog gesloten, maar later, in 1946 weer in gebruik genomen.
De kerk is gerenoveerd in de zogenaamde “Jugenstil” .
Om 3 uur ben ik bij mijn hotel, en krijg de sleutel van mijn kamer. Natuurlijk, geen lift, en weer op de tweede verdieping.
Boven kraakt de vloer bij iedere stap die ik zet.
Ik zit dus maar lekker in de tuin, met een biertje dit verslag te schrijven, en als ik klaar ben, ga ik heerlijk ergens eten.
Hopelijk kraakt het bed niet, zodat ik morgen weer fris en fruitig verder kan.
Tot morgen
Zoals ik gisteren al geschreven had, mocht ik , ondank dat het ruhetag was, toch gebruik maken van het restaurant.
En met mij, nog 4 andere gasten. De eigenaar of eigenlijk de zoon van de eigenaar) dacht dat ik een positieve beoordeling toe kon voegen aan mijn verslag.
Nou, wat zal ik eens zeggen ? Het hotel is echt prachtig gelegen in een piepklein dorpje, tussen twee kerken in. Waarom zo’n klein dorpje twee kerken heeft, is mij een compleet raadsel.
Gelukkig slaan, dag en nacht, de klokken van BEIDE kerken, ieder kwartier, om de tijd aan te geven.
Binnen in het hotel is het aangenaam vertoeven. Eigenlijk niet meer dan normaal, toch.
De keuze voor de warme maaltijd die ik kon gebruiken, was summier.
Deze bestond uit brood met frankfurter worstjes, of een salade (maar dat is koud eten) of toast met gebakken ei, en salade. De toast was dan belegd met ham en kaas, dus een tosti.
Omdat een mens moet eten, heb ik voor het laatste gekozen. Helaas was er zoveel dressing op het bord, dat het toastbrood daarin lag te zwemmen, en dus niet meer krokant was, maar meer leek op een spons.
Er was een klein gebakken eitje over dit alles gelegd, en verder dus de rauwkost erbij. Alles op een en hetzelfde bord.
Niet best.
Gelukkig had ik er een biertje bij, om alles weg te spoelen, maar op het gebied van eten, was dit veruit het slechtste wat ik binnen gekregen heb.
Toen begon de eigenaar nog een heel gesprek over de Deltawerken met mij, want hij was in Nederland geweest, en had daar het een en ander gezien, en wist iets van onze watersnood in 1953.
Het nadeel is echter dat de goede man, ALLEEN maar Oostenrijks dialect sprak, en dus een goed gesprek moeilijk werd.
In mijn beste Duits heb ik dan ook gezegd, dat ik de man goed kan verstaan,
maar totaal niet begrijp. (Ich habe gehort was sie sagen, aber habe davon nichts verstanden).
Zijn zoon probeerde dan het geheel iets duidelijker te maken, maar met die kerel raakte ik van de regen in de drup.
Ook bijna niet te begrijpen.
Toch wel een gezellige avond geweest, na een paar halve liters bier verstond ik alles, maar begrepen zij MIJ niet meer.
Toen ik wakker werd, was het al stralend weer, alleen nog fris met een temperatuur van 11 graden.
Het ontbijt bestond niet uit een buffet, maar een mandje met broodjes, en een goed gevulde schaal met kaas en vele soorten vleeswaren. Natuurlijk ontbrak ook het gekookte eitje niet.
Tijdens mijn ontbijt kwamen er 3 nieuwe gasten aan (veel te vroeg om in te checken natuurlijk), uit Roemenie, die totaal geen Duits spraken, maar wel wat Engels.
Dus werd er aan mij gevraagd of ik alles wilde vertalen wat die lui zeiden.
Eigenlijk wel lachwekkend, om een hotel te runnen, internationale gasten te ontvangen, en geen enkele taal te beheersen, zelfs het eigen Duits is niet verstaanbaar.
Na het ontbijt wilde ik afrekenen, maar ook dat ging niet helemaal vlekkeloos.
De man werd bijgestaan door zijn vrouw om de rekening op te maken, maar kon hem niet uitprinten.
Dan maar op een kladblaadje schrijven. Alleen de bedragen natuurlijk, verder stond er niks op.
Toen ik hem mijn creditcard gaf, was dat ook een probleem, dat moest toch met cash. Die had ik niet voldoende op zak.
Dus naar de bakkerswinkel om de hoek, daar stond ook een ATM machine, zodat ik kon pinnen, en de rekening cash kon voldoen.
Uiteindelijk vond ik het wel aardige mensen, en heb ik er een prettig verblijf gehad. En de tosti’s zijn ze vergeten op de rekening te zetten, dus echt klagen daarover, kan ik ook al niet meer.
Daarna mijn reis voortgezet naar Plattling in Duitsland. Met dit mooie weer is het zo heerlijk om tussen die bergen door te rijden.
Telkens weer krijg je een ander panorama te zien.
Het begon met een mooi houtsnijwerk bij de Donau, net een stukje buiten Stephanshart.
Daarna kwam ik bij Mauthausen weer langs de Donau, en zag daar een kerkje met de toepasselijke naam “Heinrichskirchen” .
Het was keizer Heinrich de tweede die het kerkje heeft gesticht rond het jaar 1000. Het werd veranderd rond de 16e eeuw, en heeft al diverse stromingen gehuisvest. Protestanten , katholieken, gereformeerden en seculieren, ze hebben allen het kerkje in gebruik gehad.
Helaas is het in verval geraakt, waardoor delen zijn verwijderd aan het einde van de 19e eeuw.
Nu wordt het nog wel gebruikt als kapelletje, en soms voor opbaring.
Nabij het kerkje staat ook nog een pand met een prachtige wandbeschildering, die ik even op de gevoelige plaat het gezet.
Ik vervolg mijn weg langs de Donau. Wat is het toch een machtige rivier, zo mooi gelegen tussen de groene bergen.
Even stop in Puchenau, om te genieten van een heerlijk kopje koffie met Heidlbeerenkuche.
Daarna maar verder richting Duitsland, waarbij ik zo nu en dan even stop om een foto te maken van al het moois wat ik tegenkom.
Precies om half 2 passeer ik bij Passau de grens, en laat Oostenrijk weer achter me. Op de brug over de Inn stop ik even voor een plaatje, en een toevallig passerende politieauto geeft me een blik van “vooruit dan maar even”.
Dit is de zogenaamde “3 rivierenstad” , waar zowel de Donau, de Inn en de Ilz samenkomen. En natuurlijk staat hier de Stephansdom, die ik, tot mijn grote spijt, niet heb bezocht. Andere keer misschien, wat in het vat zit, verzuurt niet.
Verderop kom ik bij Vilshofen.
Ook is hier nog een mooie abdij , van de congregatie van Benedictijnen. De abdij stamt uit 1904, en in 1909 is de abdijkerk erbij gebouwd.
Ook een seminarie en een Gymnasium behoren tot de abdij. Deze werden door de NDSAP in de tweede wereldoorlog gesloten, maar later, in 1946 weer in gebruik genomen.
De kerk is gerenoveerd in de zogenaamde “Jugenstil” .
Om 3 uur ben ik bij mijn hotel, en krijg de sleutel van mijn kamer. Natuurlijk, geen lift, en weer op de tweede verdieping.
Boven kraakt de vloer bij iedere stap die ik zet.
Ik zit dus maar lekker in de tuin, met een biertje dit verslag te schrijven, en als ik klaar ben, ga ik heerlijk ergens eten.
Hopelijk kraakt het bed niet, zodat ik morgen weer fris en fruitig verder kan.
Tot morgen
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Donderdag 24 augustus – de veertiende dag
Wat was het heerlijk vertoeven gisteren in de tuin bij mijn hotel.
Rustig aan mijn verslag kunnen werken, onder het genot van een biertje.
Toen ik vroeg om de kaart, om een maaltijd te nuttigen, werd me verteld dat ze geen keuken erop na hielden.
Maar, geen probleem, naast het hotel, een paar deuren verderop, was een pizzeria, en de folder van de pizzaboer werd al direct in mijn handen gedrukt, zodat ik een keus kon maken.
Ik had iets anders willen eten, maar was te lui om dan maar weer op pad te gaan. Toen ik mijn keuze had gemaakt, belde de lieve dame van het hotel naar de pizzaboer om mijn bestelling door te geven.
Ik moest wel na 10 minuten zelf de bestelling ophalen.
Maar toen ik terug kwam, was netjes in de tuin mijn tafeltje gedekt, met servet, mes en vork, en extra nog zo’n scherp mesje, speciaal voor pizza’s.
Met mijn biertje erbij, heb ik kostelijk zitten dineren.
Totale prijs pizza, 7,90 euro, extra service van het hotel, geheel gratis.
Dat zie je ook wel eens anders.
Het hotel ligt recht tegenover het station van Plattling.
De geluiden uit de speaker op het station zijn goed hoorbaar. Waarschijnlijk speciaal voor mij gedaan, want een damesstem roept de hele dag berichten af. Op deze manier ben je dus nooit eenzaam.
Gisteren vertelde ik al dat de vloer van mijn kamer verschrikkelijk kraakte. Bij iedere stap die ik zette.
Wat moet dat hinderlijk geweest zij voor de mensen beneden mij, want een mens beweegt toch wel op zo’n kamer. Het bed daarentegen gaf geen geluid, en ik heb dan ook heerlijk geslapen.
Het totale plaatje van dit hotel is zo slecht nog niet. Een grote afgesloten parkeerplaats, en zeer ruime kamer, en een erg grote badkamer. Het ontbijt was zeker compleet, en de service echt top.
Enige hinder ondervond ik met betalen van dit hotel, want het apparaatje pikte mijn creditcard niet. Dan maar met mijn bankpas betalen, maar toch vervelend.
Stipt 9 uur was ik bepakt, en vertrok ik naar de volgende bestemming, te weten Neurenberg.
Een afstand van ongeveer 185 km.
Het grootste gedeelte van de route had ik uitgezet over een snelle B-weg, de nr 8. Ik wilde echt tijd overhouden om in Neurenberg nog iets interessants te zien.
Maar na een tijdje begon me dat rechte vlakke rijden wel te vervelen, en dus ben ik bij Regensburg van mijn geplande route afgeweken, en heb een alternatief laten bepalen door mijn Garmin.
Dit bracht me op de St2660, een prachtige route die in heuvelachtig terrein, via vele mooie dorpen, een stuk verder brengt. De totale afstand scheelde ook maar 3 km.
Onderweg heeft deze tourbuffel een heerlijke kop koffie genomen, dit keer met een aardbeientaartje. Ik moet het er nu nog maar even van nemen, want na de vakantie probeer ik er wat gewicht af te krijgen.
Het weer was vanochtend prima, een zonnetje, met hel hoge sluierbewolking. Niet te warm dus, maar heerlijk om te rijden. Nu ga ik natuurlijk richting westen, en hoe verder ik kwam, des te meer bewolking kwam er op me af.
Zo’n 40 km voor Neurenberg was het zelfs al zo dat ik een paar spatjes regen voelde.
Maar de goden zijn me goed gezind, want ik ben de regen duidelijk voor gebleven, en toen ik in Neurenberg aankwam, scheen weer gewoon de zon.
Ik ben dan ook maar meteen een bezoek gaan brengen aan het “Zeppelinfeld” .
Deze plaats dankt zijn naam aan het feit dat een van Graaf Zeppelin’s luchtschepen hier in 1909 is geland. Door de stad Neurenberg is er in 1920 een groot sport- en recreatiepark omheen gebouwd.
Maar dit is ook de plaats waar de NSDAP vanaf 1933 haar “partijdagen” hield. Wie kent de beelden niet ? In 1935-1936 is de plaats, conform plannen van Albert Speer, gebouwd tot een plaats waar 200.000 mensen bij elkaar konden komen.
Een bijna vierkant stadio, met afmetingen van 312 x 285 mtr., en omgeven door 34 “torens” , met natuurlijk de monumentale tribune, van waar Hitler zijn parades afnam en speeches hield. In de torens waren de toiletfaciliteiten aangebracht.
Na 1945 is het Zeppelinfeld gebruikt als sportveld, en als paradeplaats voor de Amerikaanse troepen, tot dat deze troepen weg gingen in 1995.
Ook de bekende Norisring autoraces worden hier gehouden. Een stratencircuit, waar jaarlijks de DTM races worden gehouden, en nu wordt er nog wel eens een rock- of popconcert georganiseerd.
Tijdens mijn bezoek viel me op hoeveel jongeren hier rondgeleid worden door een gids, om een deel van hun geschiedenisles kracht bij te zetten.
Na dit bezoek maar eerst even in gaan checken in mijn hotel. Dus de laatste 4 km doorgereden, dit keer naar een Ibis-hotel. Aan de balie werd verzocht of ik maar vast wilde afrekenen.
Geen probleem natuurlijk, tenminste als mijn creditcard niet weer zou hebben geweigerd.
Dat is toch wel vreemd, dus weer met mijn gewone bankpas betaald, en maar eens even de Rabobank gebeld.
Deze vertelde me dat mijn card is geblokkeerd, omdat ze het vermoeden hadden dat iemand een betaling wilde doen, en die persoon waarschijnlijk niet de rechtmatige cardhouder was.
Iemand probeerde een bedrag van 861, 41 euro af te laten boeken ten voordele van een telecombedrijf.
De bank vertrouwde het niet, en weigerde de betaling te autoriseren, en blokkeerde de kaart.
Daarna is nog 2 x geprobeerd om een afschrijving te doen, maar natuurlijk zijn die ook niet gelukt.
Gelukkig kan ik via bankpassen aan mijn betalingen voldoen, maar lastig is het wel. Wat ik weer heel fijn vind is de oplettendheid van de bankmedewerker die dit in de gaten had.
Een nieuwe pas is alweer onderweg, en ik heb er geen schade van.
Overigens, ook als de illegale betaling WEL was gelukt, zou ik volledig schadeloos worden gesteld. De creditcardmaatschappij kan schijnbaar dat geld gemakkelijk terug halen.
Nu nog maar even een kleine wandeling gaan maken in Neurenberg, ergens een hapje eten, en dan morgen maar weer op pad.
Het vliegt voorbij. Nog een paar dagen, en 750 km, en ik ben alweer thuis.
Tenminste, als alles goed gaat. Nou ja, hoop doet leven.
Tot morgen
Wat was het heerlijk vertoeven gisteren in de tuin bij mijn hotel.
Rustig aan mijn verslag kunnen werken, onder het genot van een biertje.
Toen ik vroeg om de kaart, om een maaltijd te nuttigen, werd me verteld dat ze geen keuken erop na hielden.
Maar, geen probleem, naast het hotel, een paar deuren verderop, was een pizzeria, en de folder van de pizzaboer werd al direct in mijn handen gedrukt, zodat ik een keus kon maken.
Ik had iets anders willen eten, maar was te lui om dan maar weer op pad te gaan. Toen ik mijn keuze had gemaakt, belde de lieve dame van het hotel naar de pizzaboer om mijn bestelling door te geven.
Ik moest wel na 10 minuten zelf de bestelling ophalen.
Maar toen ik terug kwam, was netjes in de tuin mijn tafeltje gedekt, met servet, mes en vork, en extra nog zo’n scherp mesje, speciaal voor pizza’s.
Met mijn biertje erbij, heb ik kostelijk zitten dineren.
Totale prijs pizza, 7,90 euro, extra service van het hotel, geheel gratis.
Dat zie je ook wel eens anders.
Het hotel ligt recht tegenover het station van Plattling.
De geluiden uit de speaker op het station zijn goed hoorbaar. Waarschijnlijk speciaal voor mij gedaan, want een damesstem roept de hele dag berichten af. Op deze manier ben je dus nooit eenzaam.
Gisteren vertelde ik al dat de vloer van mijn kamer verschrikkelijk kraakte. Bij iedere stap die ik zette.
Wat moet dat hinderlijk geweest zij voor de mensen beneden mij, want een mens beweegt toch wel op zo’n kamer. Het bed daarentegen gaf geen geluid, en ik heb dan ook heerlijk geslapen.
Het totale plaatje van dit hotel is zo slecht nog niet. Een grote afgesloten parkeerplaats, en zeer ruime kamer, en een erg grote badkamer. Het ontbijt was zeker compleet, en de service echt top.
Enige hinder ondervond ik met betalen van dit hotel, want het apparaatje pikte mijn creditcard niet. Dan maar met mijn bankpas betalen, maar toch vervelend.
Stipt 9 uur was ik bepakt, en vertrok ik naar de volgende bestemming, te weten Neurenberg.
Een afstand van ongeveer 185 km.
Het grootste gedeelte van de route had ik uitgezet over een snelle B-weg, de nr 8. Ik wilde echt tijd overhouden om in Neurenberg nog iets interessants te zien.
Maar na een tijdje begon me dat rechte vlakke rijden wel te vervelen, en dus ben ik bij Regensburg van mijn geplande route afgeweken, en heb een alternatief laten bepalen door mijn Garmin.
Dit bracht me op de St2660, een prachtige route die in heuvelachtig terrein, via vele mooie dorpen, een stuk verder brengt. De totale afstand scheelde ook maar 3 km.
Onderweg heeft deze tourbuffel een heerlijke kop koffie genomen, dit keer met een aardbeientaartje. Ik moet het er nu nog maar even van nemen, want na de vakantie probeer ik er wat gewicht af te krijgen.
Het weer was vanochtend prima, een zonnetje, met hel hoge sluierbewolking. Niet te warm dus, maar heerlijk om te rijden. Nu ga ik natuurlijk richting westen, en hoe verder ik kwam, des te meer bewolking kwam er op me af.
Zo’n 40 km voor Neurenberg was het zelfs al zo dat ik een paar spatjes regen voelde.
Maar de goden zijn me goed gezind, want ik ben de regen duidelijk voor gebleven, en toen ik in Neurenberg aankwam, scheen weer gewoon de zon.
Ik ben dan ook maar meteen een bezoek gaan brengen aan het “Zeppelinfeld” .
Deze plaats dankt zijn naam aan het feit dat een van Graaf Zeppelin’s luchtschepen hier in 1909 is geland. Door de stad Neurenberg is er in 1920 een groot sport- en recreatiepark omheen gebouwd.
Maar dit is ook de plaats waar de NSDAP vanaf 1933 haar “partijdagen” hield. Wie kent de beelden niet ? In 1935-1936 is de plaats, conform plannen van Albert Speer, gebouwd tot een plaats waar 200.000 mensen bij elkaar konden komen.
Een bijna vierkant stadio, met afmetingen van 312 x 285 mtr., en omgeven door 34 “torens” , met natuurlijk de monumentale tribune, van waar Hitler zijn parades afnam en speeches hield. In de torens waren de toiletfaciliteiten aangebracht.
Na 1945 is het Zeppelinfeld gebruikt als sportveld, en als paradeplaats voor de Amerikaanse troepen, tot dat deze troepen weg gingen in 1995.
Ook de bekende Norisring autoraces worden hier gehouden. Een stratencircuit, waar jaarlijks de DTM races worden gehouden, en nu wordt er nog wel eens een rock- of popconcert georganiseerd.
Tijdens mijn bezoek viel me op hoeveel jongeren hier rondgeleid worden door een gids, om een deel van hun geschiedenisles kracht bij te zetten.
Na dit bezoek maar eerst even in gaan checken in mijn hotel. Dus de laatste 4 km doorgereden, dit keer naar een Ibis-hotel. Aan de balie werd verzocht of ik maar vast wilde afrekenen.
Geen probleem natuurlijk, tenminste als mijn creditcard niet weer zou hebben geweigerd.
Dat is toch wel vreemd, dus weer met mijn gewone bankpas betaald, en maar eens even de Rabobank gebeld.
Deze vertelde me dat mijn card is geblokkeerd, omdat ze het vermoeden hadden dat iemand een betaling wilde doen, en die persoon waarschijnlijk niet de rechtmatige cardhouder was.
Iemand probeerde een bedrag van 861, 41 euro af te laten boeken ten voordele van een telecombedrijf.
De bank vertrouwde het niet, en weigerde de betaling te autoriseren, en blokkeerde de kaart.
Daarna is nog 2 x geprobeerd om een afschrijving te doen, maar natuurlijk zijn die ook niet gelukt.
Gelukkig kan ik via bankpassen aan mijn betalingen voldoen, maar lastig is het wel. Wat ik weer heel fijn vind is de oplettendheid van de bankmedewerker die dit in de gaten had.
Een nieuwe pas is alweer onderweg, en ik heb er geen schade van.
Overigens, ook als de illegale betaling WEL was gelukt, zou ik volledig schadeloos worden gesteld. De creditcardmaatschappij kan schijnbaar dat geld gemakkelijk terug halen.
Nu nog maar even een kleine wandeling gaan maken in Neurenberg, ergens een hapje eten, en dan morgen maar weer op pad.
Het vliegt voorbij. Nog een paar dagen, en 750 km, en ik ben alweer thuis.
Tenminste, als alles goed gaat. Nou ja, hoop doet leven.
Tot morgen
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Vrijdag 25 augustus – de vijftiende dag
Gisteren heb ik een redelijke wandeling gemaakt door een gedeelte van Neurenberg, in de buurt van mijn hotel.
Deze omgeving is wat je van een grote stad ook verwacht, gebouwen met meerdere woonlagen, en redelijk dicht bij elkaar.
Omdat Neurenberg tijdens de oorlog veel schade heeft opgelopen, zie je hier best wel veel oude en nieuwere gebouwen door elkaar.
De omgeving waar ik ben, vind ik niet mooi.
Mijn hotel is aan de buitenzijde ook erg onaantrekkelijk. Een erg groot pand van 5 verdiepingen, recht toe recht aan, en grijs geschilderd. Veel triester kan het eigenlijk niet.
Binnen echter is alles heel strak afgewerkt, de kamers zijn compleet, en zeer schoon. Leuke detail, in de douchekop zit LED-verlichting, die meekleurt met de temperatuur van het water.
Ik heb er heerlijk geslapen, en heel goed ontbeten. Het was het IBIS budget hotel.
Voor een overnachting een goede keuze.
Vanochtend vertrok ik voor een rit van 221 km naar Fulda. Wat ik toen nog niet wist, is dat ik erg veel wegwerkzaamheden tegen zou komen, zodat ik telkens een andere route moest zoeken.
Ook erg veel klimmen en dalen vandaag. Wat dat betreft heeft de scooter extra hard moeten werken. Allereest in Neurenberg nog even een bezoek gebracht aan het paleis van Justitie.
Op deze plek, en in deze gebouwen, hebben de legendarische Neurenbergprocessen zich afgespeeld.
Op 20 november 1945 begon hier het proces tegen de verantwoordelijke Nazi’s voor hun daden tegen de vrede en de menselijkheid.
Dit proces duurde uiteindelijk tot 1 Oktober 1946, toen het vonnis werd uitgesproken.
Nadien zijn hier nog 12 andere processen geweest, in de periode van 1946 tm 1949.
In Court Room 600, die speciaal aangepast was, speelde zich dit allemaal af. Het voorbeeld van deze wijze van recht spreken, zou ook de basis vormen voor het latere internationaal Gerechtshof in Den Haag.
Daarna nog even snel wat plaatjes geschoten in Neurenberg.
Al snel kwam ik voor de verrassing te staan dat een door mij gekozen B-weg, helaas een autoweg bleek te zijn.
Dus maar een alternatieve route gezocht.
Ik ben er niet teleurgesteld over, want hierdoor heb ik een hoop mooie dingen kunnen zien.
Het was een rustige route, met vele vergezichten over het Duitse landschap.
Ook kwam ik bij het dorpje Prischenstadt, een geweldig mooi plaatsje, met iets meer dan 3000 inwoners. Binnen de stadsmuren bevinden zich vele vakwerkhuizen. Aan beide zijden bevindt zich een stadspoort. Hier waan je jezelf echt in een sprookje van de Efteling.
Weer verderop kwam ik door Sulzheim, waar nog een slot staat, waar je indien gewenst een feest kan vieren, zoals een bruiloft of iets dergelijks. Helaas kon ik maar de voorzijde fotograferen, en kon ik niet in de tuin komen.
Wat heb ik toch geluk gehad met het weer deze vakantie.
Ook vandaag is het weer een zonnige dag, bijna windstil, en een aangename temperatuur van 26 graden.
En dan kom ik op mijn weg bij Bad Bruckenau, de voormalige zomerresidentie van de
vroegere Beierse koning Ludwig de Eerste.
Men begon met de bouw van de zogenaamde “kursaalgebouw” op 25 augustus 1827, de verjaardag van de koning, en het werk was klaar in juli 1833.
Er staan hier verschillende gebouwen, die allen verschillend zijn van architectuur. De tuin is openbaar, en overal staan bankjes, waar men heerlijk kan vertoeven.
Zoals ik in het begin al vertelde, was het ook een dag van klimmen en dalen.
Er waren momenten bij dat ik werkelijk dacht dat ik niet boven zou komen.
Er waren dan ook hellingen bij van maar liefst 14 %, en eentje zelfs van 17 %. Eerst omhoog, EN daarna weer omlaag, waarbij ik vol doodsverachting, zeer hoge snelheden bereikte.
Gelukkig is alles weer goed gegaan, en ben ik veilig in mijn hotel aangekomen. Ik mocht mijn scooter parkeren in de privé schuur van de hotelier.
Dan ga ik zo meteen even naar het spektakel toe, want Angela Merkel komt hier vanavond in de stad,
gevolgd door een optreden van, als ik het goed gehoord heb, Sarah Conner.
En dan is er nog feest, met veel wijn en bier.
We zullen het zien.
Tot morgen
Gisteren heb ik een redelijke wandeling gemaakt door een gedeelte van Neurenberg, in de buurt van mijn hotel.
Deze omgeving is wat je van een grote stad ook verwacht, gebouwen met meerdere woonlagen, en redelijk dicht bij elkaar.
Omdat Neurenberg tijdens de oorlog veel schade heeft opgelopen, zie je hier best wel veel oude en nieuwere gebouwen door elkaar.
De omgeving waar ik ben, vind ik niet mooi.
Mijn hotel is aan de buitenzijde ook erg onaantrekkelijk. Een erg groot pand van 5 verdiepingen, recht toe recht aan, en grijs geschilderd. Veel triester kan het eigenlijk niet.
Binnen echter is alles heel strak afgewerkt, de kamers zijn compleet, en zeer schoon. Leuke detail, in de douchekop zit LED-verlichting, die meekleurt met de temperatuur van het water.
Ik heb er heerlijk geslapen, en heel goed ontbeten. Het was het IBIS budget hotel.
Voor een overnachting een goede keuze.
Vanochtend vertrok ik voor een rit van 221 km naar Fulda. Wat ik toen nog niet wist, is dat ik erg veel wegwerkzaamheden tegen zou komen, zodat ik telkens een andere route moest zoeken.
Ook erg veel klimmen en dalen vandaag. Wat dat betreft heeft de scooter extra hard moeten werken. Allereest in Neurenberg nog even een bezoek gebracht aan het paleis van Justitie.
Op deze plek, en in deze gebouwen, hebben de legendarische Neurenbergprocessen zich afgespeeld.
Op 20 november 1945 begon hier het proces tegen de verantwoordelijke Nazi’s voor hun daden tegen de vrede en de menselijkheid.
Dit proces duurde uiteindelijk tot 1 Oktober 1946, toen het vonnis werd uitgesproken.
Nadien zijn hier nog 12 andere processen geweest, in de periode van 1946 tm 1949.
In Court Room 600, die speciaal aangepast was, speelde zich dit allemaal af. Het voorbeeld van deze wijze van recht spreken, zou ook de basis vormen voor het latere internationaal Gerechtshof in Den Haag.
Daarna nog even snel wat plaatjes geschoten in Neurenberg.
Al snel kwam ik voor de verrassing te staan dat een door mij gekozen B-weg, helaas een autoweg bleek te zijn.
Dus maar een alternatieve route gezocht.
Ik ben er niet teleurgesteld over, want hierdoor heb ik een hoop mooie dingen kunnen zien.
Het was een rustige route, met vele vergezichten over het Duitse landschap.
Ook kwam ik bij het dorpje Prischenstadt, een geweldig mooi plaatsje, met iets meer dan 3000 inwoners. Binnen de stadsmuren bevinden zich vele vakwerkhuizen. Aan beide zijden bevindt zich een stadspoort. Hier waan je jezelf echt in een sprookje van de Efteling.
Weer verderop kwam ik door Sulzheim, waar nog een slot staat, waar je indien gewenst een feest kan vieren, zoals een bruiloft of iets dergelijks. Helaas kon ik maar de voorzijde fotograferen, en kon ik niet in de tuin komen.
Wat heb ik toch geluk gehad met het weer deze vakantie.
Ook vandaag is het weer een zonnige dag, bijna windstil, en een aangename temperatuur van 26 graden.
En dan kom ik op mijn weg bij Bad Bruckenau, de voormalige zomerresidentie van de
vroegere Beierse koning Ludwig de Eerste.
Men begon met de bouw van de zogenaamde “kursaalgebouw” op 25 augustus 1827, de verjaardag van de koning, en het werk was klaar in juli 1833.
Er staan hier verschillende gebouwen, die allen verschillend zijn van architectuur. De tuin is openbaar, en overal staan bankjes, waar men heerlijk kan vertoeven.
Zoals ik in het begin al vertelde, was het ook een dag van klimmen en dalen.
Er waren momenten bij dat ik werkelijk dacht dat ik niet boven zou komen.
Er waren dan ook hellingen bij van maar liefst 14 %, en eentje zelfs van 17 %. Eerst omhoog, EN daarna weer omlaag, waarbij ik vol doodsverachting, zeer hoge snelheden bereikte.
Gelukkig is alles weer goed gegaan, en ben ik veilig in mijn hotel aangekomen. Ik mocht mijn scooter parkeren in de privé schuur van de hotelier.
Dan ga ik zo meteen even naar het spektakel toe, want Angela Merkel komt hier vanavond in de stad,
gevolgd door een optreden van, als ik het goed gehoord heb, Sarah Conner.
En dan is er nog feest, met veel wijn en bier.
We zullen het zien.
Tot morgen
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Zaterdag 26 augustus – de zestiende dag
Gisteren werd ik gebeld door mijn nichtje, met het slechte nieuws, dat mijn broer Jos, waar ik nog maar net een week geleden een heerlijke tijd in Hongarije mee doorbracht, van een trap is gevallen, en daarbij zijn heup, enkel en spaakbeen gebroken heeft.
Dit, nadat hij al zo lang heeft moeten afzien na een bedrijfsongeval, waar zijn hele been aan gort lag.
Juist dit jaar konden hij en zijn vrouw weer op vakantie, en dan gebeurt dit.
Vanaf deze plaats, Jos, wens ik jou nogmaals het allerbeste, het komt weer goed, dat weet ik, want je bent een doorzetter.
Als zoiets gebeurt, en je bent ruim 500 km van huis, met een scooter, dan voel je jezelf toch wel even beroerd.
Maar we moeten nog even verder.
Zoals ik al verteld had, kwamen Angela Merkel, en zangeres Sarah Conner gisteren naar Fulda.
Dus dacht ik ze maar eens met een bezoek van mij te gaan vereren. Omdat ik ook nog moest eten, wilde ik dat combineren, en ergens een niet te grote maaltijd nemen, in de buurt van dit optreden.
Toen ik mijn hotel verliet, begon de lucht enorm dicht te trekken. En net toen ik klaar was met eten, en richting bijeenkomst ging, hoorde ik het Duitse volkslied spelen, en begon het te regenen, onweren, en bliksemen.
Een giga noodweer. Ik weet niet wat Angela Merkel gezegd heeft, maar dat het zo’n noodweer losmaakte, belooft niet veel goeds.
Uiteindelijke liedje, niks meegekregen van de optredens.
Toen ik vanochtend de gordijnen op mijn kamer open deed, regende het nog volop. Ik dacht nog aan mijn uitspraak van gisteren, dat ik het zo getroffen heb met het weer.
Ik, met mijn grote mond ook altijd.
Tijdens mijn ontbijt heb ik nog even mijn facebook gegevens uitgewisseld, want de medewerkers van het hotel wilden graag mijn verslagen met foto’s zien. Op een of andere wijze waren ze onder de indruk van deze reis.
Ik heb maar meteen verteld, dat er mensen bij zijn die NOG verder trekken, tot zelfs in Wit-Rusland. Chapeau.
Vandaag ging de reis naar Brilon, een kleine 170 km. Toen het personeel van het hotel de garage opendeed, waar ik mijn scooter had staan, stopte het met regenen.
Echt ongelooflijk. “Hoe is dat mogelijk” liet ik me nog ontvallen, met als antwoord “Es gibt ein Gott”. Wie weet ??
Dus zonder regenkleding op pad, sterker nog, in een mum van tijd lieten zonnestralen zich zien.
Onderweg moest ik wel mijn route aanpassen, want ik kwam op een weg die nog compleet blank stond. Er ging een vrachtauto doorheen, en hier kon ik goed aan zien hoe diep het was.
Veel te diep voor mijn scooter.
Mijn eerste verrassende stop was in Schwalmstadt - Ziegenhain. Vakwerkhuizen, die een lust voor het oog zijn, maar ook een heus klein museum, met een leuk carillon aan de muur. Voor wie eens in de buurt komt, museum der Schwalm.
Leuk om te bezoeken.
Ziegenhain is ontstaan in de 11e eeuw, en kreeg al stadsrechten in 1275. Het heeft iets meer dan 4000 inwoners.
Mooi detail, ze hebben een gevangenis, en een zogenaamd “kornhaus”, een rusthuis voor oudere gevangenen.
Toen ik mijn foto’s maakte was ik al zo verbaasd over al het prikkeldraad en de tralies.
Verderop diende het volgende dorp zich alweer aan. Soms denk ik wel eens, dat als je de snelwegen mijd, Duitsland een compleet openlucht museum is. Voor wie de doorgaande weg even verlaat, is er zoveel moois en interessants te zien.
Zo kwam in Frankenberg. Hier had ik wel 100 foto’s kunnen maken. Wat is dit een leuk plaatsje.
Wel steile straatjes, dus lopen gaat niet echt gemakkelijk, en als je de scooter parkeert, let op dat hij niet van zijn standaard valt.
Frankenberg is ontstaan in 1233, toen de landgraaf van Thüringen hier een burcht en een stad stichtte. Wellicht hebben zich hier in de 5e eeuw al Franken gevestigd, maar zeker is dat de Frankenberg daarna tot de komst van de landgraaf, onbewoond is geweest.
Vele branden hebben de stad in de loop der eeuwen getroffen, maar de welvarendheid zorgde voor een prachtig herstel.
Dit is zeker te zien aan het raadhuis, met zijn 10 torens.
Binnen, op de begane grond van het raadhuis, is er altijd een weekmarkt, een traditie die al lang bestaat.
Na dit enerverende bezoek, ben ik nog even gaan kijken in Medebach. Dit is een hanzestad, en dus lid van het Hanzeverbond, een organisatie die indertijd belangrijk was voor het drijven van handel, omdat men overeenkomsten had gesloten op het gebied van documenten, rechtspraak, en naleving, cq afdwinging van afspraken.
Hoewel Duits van oorsprong, waren er ook steden in landen als Nederland, Belgie, Denemarken, Noorwegen en Zweden bij aangesloten.
Medebach verloor echter in de zijn waarde voor het Hanzeverbond, en degradeerde weer tot een agrarisch dorp. Niettenmin is in 2012 besloten om de naam Hanzestadt Medebach te gaan voeren.
Ik ben alweer aangekomen op mijn bestemming in het mooie Brilon.
Het weer is me goed gezind geweest.
Voor nu maar eens even bijkomen, onder het genot van een lekker biertje.
Nog twee hotelovernachtingen, en dan weer in mijn eigen bedje.
Tot morgen.
Gisteren werd ik gebeld door mijn nichtje, met het slechte nieuws, dat mijn broer Jos, waar ik nog maar net een week geleden een heerlijke tijd in Hongarije mee doorbracht, van een trap is gevallen, en daarbij zijn heup, enkel en spaakbeen gebroken heeft.
Dit, nadat hij al zo lang heeft moeten afzien na een bedrijfsongeval, waar zijn hele been aan gort lag.
Juist dit jaar konden hij en zijn vrouw weer op vakantie, en dan gebeurt dit.
Vanaf deze plaats, Jos, wens ik jou nogmaals het allerbeste, het komt weer goed, dat weet ik, want je bent een doorzetter.
Als zoiets gebeurt, en je bent ruim 500 km van huis, met een scooter, dan voel je jezelf toch wel even beroerd.
Maar we moeten nog even verder.
Zoals ik al verteld had, kwamen Angela Merkel, en zangeres Sarah Conner gisteren naar Fulda.
Dus dacht ik ze maar eens met een bezoek van mij te gaan vereren. Omdat ik ook nog moest eten, wilde ik dat combineren, en ergens een niet te grote maaltijd nemen, in de buurt van dit optreden.
Toen ik mijn hotel verliet, begon de lucht enorm dicht te trekken. En net toen ik klaar was met eten, en richting bijeenkomst ging, hoorde ik het Duitse volkslied spelen, en begon het te regenen, onweren, en bliksemen.
Een giga noodweer. Ik weet niet wat Angela Merkel gezegd heeft, maar dat het zo’n noodweer losmaakte, belooft niet veel goeds.
Uiteindelijke liedje, niks meegekregen van de optredens.
Toen ik vanochtend de gordijnen op mijn kamer open deed, regende het nog volop. Ik dacht nog aan mijn uitspraak van gisteren, dat ik het zo getroffen heb met het weer.
Ik, met mijn grote mond ook altijd.
Tijdens mijn ontbijt heb ik nog even mijn facebook gegevens uitgewisseld, want de medewerkers van het hotel wilden graag mijn verslagen met foto’s zien. Op een of andere wijze waren ze onder de indruk van deze reis.
Ik heb maar meteen verteld, dat er mensen bij zijn die NOG verder trekken, tot zelfs in Wit-Rusland. Chapeau.
Vandaag ging de reis naar Brilon, een kleine 170 km. Toen het personeel van het hotel de garage opendeed, waar ik mijn scooter had staan, stopte het met regenen.
Echt ongelooflijk. “Hoe is dat mogelijk” liet ik me nog ontvallen, met als antwoord “Es gibt ein Gott”. Wie weet ??
Dus zonder regenkleding op pad, sterker nog, in een mum van tijd lieten zonnestralen zich zien.
Onderweg moest ik wel mijn route aanpassen, want ik kwam op een weg die nog compleet blank stond. Er ging een vrachtauto doorheen, en hier kon ik goed aan zien hoe diep het was.
Veel te diep voor mijn scooter.
Mijn eerste verrassende stop was in Schwalmstadt - Ziegenhain. Vakwerkhuizen, die een lust voor het oog zijn, maar ook een heus klein museum, met een leuk carillon aan de muur. Voor wie eens in de buurt komt, museum der Schwalm.
Leuk om te bezoeken.
Ziegenhain is ontstaan in de 11e eeuw, en kreeg al stadsrechten in 1275. Het heeft iets meer dan 4000 inwoners.
Mooi detail, ze hebben een gevangenis, en een zogenaamd “kornhaus”, een rusthuis voor oudere gevangenen.
Toen ik mijn foto’s maakte was ik al zo verbaasd over al het prikkeldraad en de tralies.
Verderop diende het volgende dorp zich alweer aan. Soms denk ik wel eens, dat als je de snelwegen mijd, Duitsland een compleet openlucht museum is. Voor wie de doorgaande weg even verlaat, is er zoveel moois en interessants te zien.
Zo kwam in Frankenberg. Hier had ik wel 100 foto’s kunnen maken. Wat is dit een leuk plaatsje.
Wel steile straatjes, dus lopen gaat niet echt gemakkelijk, en als je de scooter parkeert, let op dat hij niet van zijn standaard valt.
Frankenberg is ontstaan in 1233, toen de landgraaf van Thüringen hier een burcht en een stad stichtte. Wellicht hebben zich hier in de 5e eeuw al Franken gevestigd, maar zeker is dat de Frankenberg daarna tot de komst van de landgraaf, onbewoond is geweest.
Vele branden hebben de stad in de loop der eeuwen getroffen, maar de welvarendheid zorgde voor een prachtig herstel.
Dit is zeker te zien aan het raadhuis, met zijn 10 torens.
Binnen, op de begane grond van het raadhuis, is er altijd een weekmarkt, een traditie die al lang bestaat.
Na dit enerverende bezoek, ben ik nog even gaan kijken in Medebach. Dit is een hanzestad, en dus lid van het Hanzeverbond, een organisatie die indertijd belangrijk was voor het drijven van handel, omdat men overeenkomsten had gesloten op het gebied van documenten, rechtspraak, en naleving, cq afdwinging van afspraken.
Hoewel Duits van oorsprong, waren er ook steden in landen als Nederland, Belgie, Denemarken, Noorwegen en Zweden bij aangesloten.
Medebach verloor echter in de zijn waarde voor het Hanzeverbond, en degradeerde weer tot een agrarisch dorp. Niettenmin is in 2012 besloten om de naam Hanzestadt Medebach te gaan voeren.
Ik ben alweer aangekomen op mijn bestemming in het mooie Brilon.
Het weer is me goed gezind geweest.
Voor nu maar eens even bijkomen, onder het genot van een lekker biertje.
Nog twee hotelovernachtingen, en dan weer in mijn eigen bedje.
Tot morgen.
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Zondag 27 augustus – de zeventiende dag
Hoe anders kan een dag verlopen, dan voorheen gepland. Dit is zo’n dag geworden.
Gisteren heb ik, na het maken van mijn verslag, heerlijk gegeten in mijn hotel. Ik heb mezelf echt even verwend.
Daarna ben ik nog even een stukje gaan wandelen, om de spijsvertering wat actiever te laten verlopen.
Van Brilon zelf heb ik niet zoveel gezien, omdat het hotel even buiten het centrum van het stadje ligt. In officiële documenten is voor het eerst in het jaar 973 sprake van Brilon
Rond 1220 werd er een stadsmuur om Brilon gebouwd, en kreeg Brilon stadsrechten.
Ook maakte Brilon enige tijd deel uit van het Hanzeverbond.
Kenmerkend voor deze stad is wel het feit dat het enorme hoogteverschillen kent.
Het laagste punt ligt op een hoogte van 278 mtr, terwijl het hoogste punt op 806 mtr ligt.
Het is een typisch vakantieoord, wat zowel voor een zomervakantie, maar ook voor wintersport vele mogelijkheden kent.
Dit keer had ik een prettig hotel, met een goede keuken, en een heerlijk ontbijt.
Maar de badkamer was echt hopeloos.
Groene tegeltjes tegen de wand, en de douchehoek, gemetseld van een paar stenen, en deze voorzien van dezelfde tegeltjes, met daarin gebouwd een douchebak, en het geheel afgewerkt met een blauw plastic douchegordijn.
En daar moet je dan douchen, in een bakje van 80 bij 80 cm, terwijl het plastic steeds dichter tegen je aan zit.
Nee, dit was het niet voor Henkie.
Gelukkig was de rest echt goed, en de verzorging door het personeel bijzonder prettig, dat maakt veel goed.
En dan maar weer op pad. Om 9 uur vertrokken, bij een temperatuur van 11 graden. De bossen waren vochtig en er hing een dikke nevel. Toch was het aangenaam rijden, erg stil op de weg, en je kon al zien dat het lekker weer zou worden.
Ik had een route gekozen, hoofdzakelijk door bossen. Boven een open veld zag ik een roofvogel landen.
Hij bleef zelfs gewoon zitten, en gaf mij de tijd om hem te fotograferen.
Toen ik even later door Mulheim reed, viel mijn oog op een paar speciale gebouwen.
Deze gebouwen staan er verwaarloosd bij, maar zijn zeker de moeite waard om ze wat dichterbij te bekijken.
Het hoofdgebouw dateert uit 1682, en is gebouwd door de kapucijnenbroeders van de orde van Ambrosius von Oelde, in opdracht van Franz Wilhelm von Fürstenberg. Het behoorde toe aan de ridderorde. In respectievelijk 1734, en 1749, zijn de gebouwen aan de zijkant erbij gebouwd.
De kerk die er bij staat dateert van 1707 en is gebouwd als zaalkerk. De stijl binnen is nog steeds identiek, met uitzondering van het altaar, wat dateert uit 1875.
Verderop, in Werl, ben ik een kopje koffie gaan drinken, en kwam in gesprek met een paar motorrijders, die samen met hun echtgenoten, een tourtje aan het rijden waren.
Ze waren onder de indruk van mijn reis, en hebben vol belangstelling de scooter van top tot teen bekeken.
Vooral ook de manier waarop ik mijn navigatie heb aangebracht, vonden ze wel apart.
Na dit heerlijke kopje koffie, wat vergezeld ging van een appelgebakje, kreeg ik plotseling een heel ander idee.
Ik wilde mijn broer verrassen met een bezoek, vandaag nog, in het ziekenhuis in Den Bosch.
Gezien de afstand, totaal ongeveer 300 km, hoefde dit geen probleem te zijn. Dus heb ik mijn hotelreservering geannuleerd (lang leve booking.com, waar dit soms kan op de dag van aankomst), en een nieuwe route uitgezet naar Nederland.
Ja, dan wil je in een keer zo snel mogelijk, maar wel veilig natuurlijk, die route afleggen.
Helaas kwam ik in een heuse file bij Wesel, met een lengte van ongeveer 4 km.
Maar wat gebeurt er, er komen twee motorrijders, beiden op een Harley Davidson, die de file aan linkerkant inhaalde, en mij wenkte om tussen hen in te gaan rijden.
Mocht een auto al niet gezien hebben dat wij er aan kwamen, dat deed een keer gas geven met zo’n Harley wonderen. Jeetje, wat een geluid kwam daaruit.
In een poep en een zucht waren we de file voorbij, en stonden we vooraan bij een weg versmalling, wat de oorzaak was van deze ellende.
Van daaraf ging alles ontzettend voortvarend, en om half 4 stond ik bij Gennip in Nederland.
Geen bord gezien, maar onmiskenbaar Nederland, want het gedonder van fietspad op, fietspad af, begon weer.
In het buitenland rijd je gemiddeld bijna 50 km per uur. In Nederland deed ik over de laatste 40 km bijna anderhalf uur.
Vaak omdat je de B wegen niet op mag, en er niet altijd een fietspad naast ligt.
Wel lekker om over de Peel te rijden, een schitterend stukje Brabant. Van foto’s maken is niet veel gekomen.
Een gebouw bij de grens, en nog een straaljager bij vliegbasis Volkel.
De straaljager beeld wel een beetje de snelheid uit waarmee deze reis is verlopen.
Om 5 uur was ik in Den Bosch, ben naar de chinees gegaan om te eten, en heb daarna mijn broer bezocht. Compleet verrast, en dus extra leuk. Het was de lange rit waard.
Morgen het laatste stuk naar huis, nadat ik vanavond bij mijn zus blijf. Er gaat toch niks boven familie.
Tot morgen
Hoe anders kan een dag verlopen, dan voorheen gepland. Dit is zo’n dag geworden.
Gisteren heb ik, na het maken van mijn verslag, heerlijk gegeten in mijn hotel. Ik heb mezelf echt even verwend.
Daarna ben ik nog even een stukje gaan wandelen, om de spijsvertering wat actiever te laten verlopen.
Van Brilon zelf heb ik niet zoveel gezien, omdat het hotel even buiten het centrum van het stadje ligt. In officiële documenten is voor het eerst in het jaar 973 sprake van Brilon
Rond 1220 werd er een stadsmuur om Brilon gebouwd, en kreeg Brilon stadsrechten.
Ook maakte Brilon enige tijd deel uit van het Hanzeverbond.
Kenmerkend voor deze stad is wel het feit dat het enorme hoogteverschillen kent.
Het laagste punt ligt op een hoogte van 278 mtr, terwijl het hoogste punt op 806 mtr ligt.
Het is een typisch vakantieoord, wat zowel voor een zomervakantie, maar ook voor wintersport vele mogelijkheden kent.
Dit keer had ik een prettig hotel, met een goede keuken, en een heerlijk ontbijt.
Maar de badkamer was echt hopeloos.
Groene tegeltjes tegen de wand, en de douchehoek, gemetseld van een paar stenen, en deze voorzien van dezelfde tegeltjes, met daarin gebouwd een douchebak, en het geheel afgewerkt met een blauw plastic douchegordijn.
En daar moet je dan douchen, in een bakje van 80 bij 80 cm, terwijl het plastic steeds dichter tegen je aan zit.
Nee, dit was het niet voor Henkie.
Gelukkig was de rest echt goed, en de verzorging door het personeel bijzonder prettig, dat maakt veel goed.
En dan maar weer op pad. Om 9 uur vertrokken, bij een temperatuur van 11 graden. De bossen waren vochtig en er hing een dikke nevel. Toch was het aangenaam rijden, erg stil op de weg, en je kon al zien dat het lekker weer zou worden.
Ik had een route gekozen, hoofdzakelijk door bossen. Boven een open veld zag ik een roofvogel landen.
Hij bleef zelfs gewoon zitten, en gaf mij de tijd om hem te fotograferen.
Toen ik even later door Mulheim reed, viel mijn oog op een paar speciale gebouwen.
Deze gebouwen staan er verwaarloosd bij, maar zijn zeker de moeite waard om ze wat dichterbij te bekijken.
Het hoofdgebouw dateert uit 1682, en is gebouwd door de kapucijnenbroeders van de orde van Ambrosius von Oelde, in opdracht van Franz Wilhelm von Fürstenberg. Het behoorde toe aan de ridderorde. In respectievelijk 1734, en 1749, zijn de gebouwen aan de zijkant erbij gebouwd.
De kerk die er bij staat dateert van 1707 en is gebouwd als zaalkerk. De stijl binnen is nog steeds identiek, met uitzondering van het altaar, wat dateert uit 1875.
Verderop, in Werl, ben ik een kopje koffie gaan drinken, en kwam in gesprek met een paar motorrijders, die samen met hun echtgenoten, een tourtje aan het rijden waren.
Ze waren onder de indruk van mijn reis, en hebben vol belangstelling de scooter van top tot teen bekeken.
Vooral ook de manier waarop ik mijn navigatie heb aangebracht, vonden ze wel apart.
Na dit heerlijke kopje koffie, wat vergezeld ging van een appelgebakje, kreeg ik plotseling een heel ander idee.
Ik wilde mijn broer verrassen met een bezoek, vandaag nog, in het ziekenhuis in Den Bosch.
Gezien de afstand, totaal ongeveer 300 km, hoefde dit geen probleem te zijn. Dus heb ik mijn hotelreservering geannuleerd (lang leve booking.com, waar dit soms kan op de dag van aankomst), en een nieuwe route uitgezet naar Nederland.
Ja, dan wil je in een keer zo snel mogelijk, maar wel veilig natuurlijk, die route afleggen.
Helaas kwam ik in een heuse file bij Wesel, met een lengte van ongeveer 4 km.
Maar wat gebeurt er, er komen twee motorrijders, beiden op een Harley Davidson, die de file aan linkerkant inhaalde, en mij wenkte om tussen hen in te gaan rijden.
Mocht een auto al niet gezien hebben dat wij er aan kwamen, dat deed een keer gas geven met zo’n Harley wonderen. Jeetje, wat een geluid kwam daaruit.
In een poep en een zucht waren we de file voorbij, en stonden we vooraan bij een weg versmalling, wat de oorzaak was van deze ellende.
Van daaraf ging alles ontzettend voortvarend, en om half 4 stond ik bij Gennip in Nederland.
Geen bord gezien, maar onmiskenbaar Nederland, want het gedonder van fietspad op, fietspad af, begon weer.
In het buitenland rijd je gemiddeld bijna 50 km per uur. In Nederland deed ik over de laatste 40 km bijna anderhalf uur.
Vaak omdat je de B wegen niet op mag, en er niet altijd een fietspad naast ligt.
Wel lekker om over de Peel te rijden, een schitterend stukje Brabant. Van foto’s maken is niet veel gekomen.
Een gebouw bij de grens, en nog een straaljager bij vliegbasis Volkel.
De straaljager beeld wel een beetje de snelheid uit waarmee deze reis is verlopen.
Om 5 uur was ik in Den Bosch, ben naar de chinees gegaan om te eten, en heb daarna mijn broer bezocht. Compleet verrast, en dus extra leuk. Het was de lange rit waard.
Morgen het laatste stuk naar huis, nadat ik vanavond bij mijn zus blijf. Er gaat toch niks boven familie.
Tot morgen
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
Maandag 28 augustus – de achtiende EN laatste dag
Het was gisteren echt top om mijn broer op te kunnen zoeken in het ziekenhuis.
Ik had niet laten weten dat ik zou komen, dus toen ik binnenstapte, was dat een complete verrassing voor hem.
We hebben even lekker bij gekletst.
Daarna ben ik naar het beste hotel gegaan wat een mens zich maar kan wensen, namelijk naar mijn zus.
Eigen kamer, alles altijd superschoon, en een perfecte verzorging.
Van alle hotels deze vakantie, heeft deze toch mijn voorkeur.
Ook al, omdat de prijs zo laag is, hahahaha.
Vanochtend zoals gebruikelijk, toch op tijd opgestaan, en op tijd vertrokken voor het laatste stukje naar huis,
slechts een schamele 115 km.
Wel wilde ik onderweg nog een paar foto’s maken, om de vakantie netjes af te sluiten.
Allereerst ben ik via een klein dorpje gereden, namelijk Engelen, wat al heel wat jaartjes bij Den Bosch hoort.
Zeker ’s-morgens vroeg is het hier erg rustig, en heb je alle tijd om het oude karakter van dit dorpje te zien.
Daarna ben ik via Hedel naar Zaltbommel gereden. Ik heb vele jaren in Den Bosch gewoond, terwijl ik in Utrecht werkte.
Ik zal dus zeker wel duizenden keren Zaltbommel gepasseerd zijn, maar had nog niet de moeite genomen om eens van dichtbij te gaan kijken.
Terwijl de toren van Zaltbommel toch wel de moeite is om te bekijken.
De toren die iedereen van verre al kan zien, maakt deel uit van de Sint Maartenskerk. De toren is rondom het jaar 1500 gebouwd, en had vroeger ook een hoge slanke spits.
De spits is door een brand verwoest.
Op de plaats van deze kerk is al zeker vanaf de 11e eeuw een kerk gestaan, en mogelijk zelfs nog wel eerder. Van 1303 tot 1572 was aan de kerk een kapittel (woongemeenschap) verbonden.
De kanunniken woonden ronde de kerk in de zogenaamde kanunikenhuizen, die nog te zien zijn op het kerkplein.
Verder biedt Zaltbommel nog een hoop mooie panden, en is het heerlijk om even door het dorp te wandelen.
Hierna ben ik toch maar even een klein hapje gaan eten, en heb daarna mijn reis voortgezet naar Culemborg. Ook deze plaats straalt een en al historie uit.
Hier vindt je onder andere de voormalige synagoge, die door de invloedrijke joodse gemeenschap in 1867 was gebouwd, voor een bedrag van fl. 9000,= .
Hiervoor had er al een synagoge gestaan die al vanaf 1790 in gebruik was.
De joodse gemeenschap heeft zwaar te lijden gehad door de Tweede Wereldoorlog, en maar veertien joden zijn terug gekeerd van de holocaust.
De joodse gemeente werd hierdoor in 1947 ontbonden.
In 1983 is het gebouw geheel gerestaureerd, en wordt het gebruikt door de Nederlandse Gereformeerde gemeenschap.
Ook het stadhuis is een schitterend gebouw, wat dateert uit 1539, en is tegenwoordig een rijksmonument.
En ook voor Culemborg geldt, neem eens de tijd, en wandel eens door het oude gedeelte, bezoek eens een terrasje, en proef de sfeer van deze prachtige plaats. Je zult niet teleur gesteld zijn.
Omdat ik al heel lang niet meer via de pont bij Culemborg overgestoken was, besloot ik om dat vandaag maar weer eens te doen, en vandaar via de Lekdijk naar Nieuwegein te rijden.
Van daaruit ben ik doorgereden naar huis.
De route is gesneden koek voor me, en met dit lekkere mooie weer, was ik dan ook al om half 1 in Hoofddorp.
Vijftien minuten later reed ik thuis het terras op, en had ik succesvol een rit afgesloten die 18 dagen heeft geduurd.
Totaal heb ik een afstand afgelegd van 3290 km.
Op 1 dag na, prachtig weer gehad, en ontzettend veel gezien.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties, de likes, en speciaal Oldy (Jan) voor het samenrijden op de eerste dag.
Ik heb er enorm van genoten, en hoop volgend jaar weer zoiets te kunnen ondernemen.
Dus,
Tot……………………….. ???????
Het was gisteren echt top om mijn broer op te kunnen zoeken in het ziekenhuis.
Ik had niet laten weten dat ik zou komen, dus toen ik binnenstapte, was dat een complete verrassing voor hem.
We hebben even lekker bij gekletst.
Daarna ben ik naar het beste hotel gegaan wat een mens zich maar kan wensen, namelijk naar mijn zus.
Eigen kamer, alles altijd superschoon, en een perfecte verzorging.
Van alle hotels deze vakantie, heeft deze toch mijn voorkeur.
Ook al, omdat de prijs zo laag is, hahahaha.
Vanochtend zoals gebruikelijk, toch op tijd opgestaan, en op tijd vertrokken voor het laatste stukje naar huis,
slechts een schamele 115 km.
Wel wilde ik onderweg nog een paar foto’s maken, om de vakantie netjes af te sluiten.
Allereerst ben ik via een klein dorpje gereden, namelijk Engelen, wat al heel wat jaartjes bij Den Bosch hoort.
Zeker ’s-morgens vroeg is het hier erg rustig, en heb je alle tijd om het oude karakter van dit dorpje te zien.
Daarna ben ik via Hedel naar Zaltbommel gereden. Ik heb vele jaren in Den Bosch gewoond, terwijl ik in Utrecht werkte.
Ik zal dus zeker wel duizenden keren Zaltbommel gepasseerd zijn, maar had nog niet de moeite genomen om eens van dichtbij te gaan kijken.
Terwijl de toren van Zaltbommel toch wel de moeite is om te bekijken.
De toren die iedereen van verre al kan zien, maakt deel uit van de Sint Maartenskerk. De toren is rondom het jaar 1500 gebouwd, en had vroeger ook een hoge slanke spits.
De spits is door een brand verwoest.
Op de plaats van deze kerk is al zeker vanaf de 11e eeuw een kerk gestaan, en mogelijk zelfs nog wel eerder. Van 1303 tot 1572 was aan de kerk een kapittel (woongemeenschap) verbonden.
De kanunniken woonden ronde de kerk in de zogenaamde kanunikenhuizen, die nog te zien zijn op het kerkplein.
Verder biedt Zaltbommel nog een hoop mooie panden, en is het heerlijk om even door het dorp te wandelen.
Hierna ben ik toch maar even een klein hapje gaan eten, en heb daarna mijn reis voortgezet naar Culemborg. Ook deze plaats straalt een en al historie uit.
Hier vindt je onder andere de voormalige synagoge, die door de invloedrijke joodse gemeenschap in 1867 was gebouwd, voor een bedrag van fl. 9000,= .
Hiervoor had er al een synagoge gestaan die al vanaf 1790 in gebruik was.
De joodse gemeenschap heeft zwaar te lijden gehad door de Tweede Wereldoorlog, en maar veertien joden zijn terug gekeerd van de holocaust.
De joodse gemeente werd hierdoor in 1947 ontbonden.
In 1983 is het gebouw geheel gerestaureerd, en wordt het gebruikt door de Nederlandse Gereformeerde gemeenschap.
Ook het stadhuis is een schitterend gebouw, wat dateert uit 1539, en is tegenwoordig een rijksmonument.
En ook voor Culemborg geldt, neem eens de tijd, en wandel eens door het oude gedeelte, bezoek eens een terrasje, en proef de sfeer van deze prachtige plaats. Je zult niet teleur gesteld zijn.
Omdat ik al heel lang niet meer via de pont bij Culemborg overgestoken was, besloot ik om dat vandaag maar weer eens te doen, en vandaar via de Lekdijk naar Nieuwegein te rijden.
Van daaruit ben ik doorgereden naar huis.
De route is gesneden koek voor me, en met dit lekkere mooie weer, was ik dan ook al om half 1 in Hoofddorp.
Vijftien minuten later reed ik thuis het terras op, en had ik succesvol een rit afgesloten die 18 dagen heeft geduurd.
Totaal heb ik een afstand afgelegd van 3290 km.
Op 1 dag na, prachtig weer gehad, en ontzettend veel gezien.
Iedereen bedankt voor de leuke reacties, de likes, en speciaal Oldy (Jan) voor het samenrijden op de eerste dag.
Ik heb er enorm van genoten, en hoop volgend jaar weer zoiets te kunnen ondernemen.
Dus,
Tot……………………….. ???????
gr. Henk
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022
SYM Jet X 125 cc
Voge SR4 MAX 350cc
Vakantie naar Salzburg 2016
Vakantie naar Hongarije 2017
Vakantie naar Italië en Oostenrijk 2018
Vakantie naar Tsjechie en Polen 2019
Vakantie Grand Tour Germania 2020
Vakantie de grote Sissi tour 2021
Vakantie de grote Sissi tour 2.0 2022