Vakantie 2021 de grote Sissi tour
Geplaatst: 31 jul 2021, 23:22
Hoe anders dan gehoopt en gedacht, is deze tour begonnen.
We zouden met z' n drieen deze reis gaan maken, een reis die voor het grootste gedeelte door Marco is uitgestippeld.
Zeker, wat betreft de bezichtigingen en wat we allemaal zouden gaan ondernemen.
Maar dan komt plots dat nare, verschrikkelijke bericht van Marco, dat zijn moeder in de nacht voor ons vertrek, is overleden.
De klap komt hard aan, bij Marco, maar ook bij Kees en mezelf.
Er zit niets anders op dan de hotelreserveringen van Marco te annuleren.
Even denk ik eraan om de hele reis maar te annuleren, maar na overleg besluiten Kees en ik om de reis toch maar te maken.
Waar ik normaal op de dag van vertrek naar Brabant sta te popelen om te gaan, valt het me op dat ik allerlei excuses heb om nog even te wachten.
Uiteindelijk vertrek ik dan rond de klok van 4 uur in de middag naar mijn zus in Den Bosch, waar ik de eerste nacht door breng.
Het begint een beetje een traditie te worden.
Als ik daar ben aangekomen, bel ik snel even met mijn maatje, die het natuurlijk moeilijk heeft.
We spreken af dat ik de volgende ochtend toch naar Reusel zal komen, om nog even bij Marco een kop koffie te drinken, en nog wat te kletsen.
Zaterdagochtend sta ik om 6 uur naast mijn bed, en nadat ik snel een kop koffie bij mijn zus heb genomen, ga ik er vandoor. Het is erg slecht weer, maar ondanks dat de regen eerst met bakken uit de hemel viel, wordt het al gauw wat droger.
De trip naar Reusel verloopt gesmeerd, ik heb deze route al vaker gereden, zodat ik de navigatie niet echt nodig heb.
Om 8 uur bel ik bij Marco aan, die dan net onder de douche staat, en met omgeslagen handdoek de deur voor mij open doet. We drinken samen een kop koffie, en praten nog wat over wat er is gebeurd.
Het verdriet is groot, enerzijds door het overlijden van moeder, maar ook omdat Marco de reis niet kan maken, waar hij zo naar toe heeft geleefd.
Als ik dan rond de klok van 9 uur verder moet naar Roermond, en we elkaar de hand schudden, dan voelen we allebei de emotie, en moeten we moeite doen om onze tranen te bedwingen.
Eenmaal de straat uit lopen de tranen over mijn gezicht, en mis ik mijn maatje al.
De reis naar Roermond, of eigenlijk Haelen, verloopt zonder problemen.
Bij Bergeijk verlaat ik Nederland, en kom in Belgie terecht, om vervolgens bij Budel weer Nederland in te rijden.
Een stukje verderop rijd ik door Weert, en stop ik even om een foto te maken bij de voormalige kazerne, waar ik in 1976 opgeleid ben tot beroepsonderofficier.
Vanaf hier is het niet ver meer naar de B&B, waar Kees heeft geslapen.
Mooi op tijd rijd ik voorbij de B&B, jawel, voorbij, want ik zag Kees niet staan.
Gelukkig had ik gauw door dat ik te ver gereden was, en ben omgekeerd.
Nadat we elkaar verwelkomd hadden, gingen we op pad.
Vandaag naar Koblenz, onze eerste stop op deze grote tour.
Met een afstand van 200 km vanaf Roermond, moest dit toch wel in een uurtje of 5 te doen zijn.
Maar ik heb altijd problemen met navigeren in en om Roermond, en vandaag was geen uitzondering.
Ik was dan ook blij om bij de Duitse grens aan te komen.
Vanaf dit punt is het wat gemakkelijker rijden, omdat we niet meer op fietspaden mogen komen.
De scooters liepen prima, we haalden vaak een snelheid van rond de 50 'a 55 km per uur.
Nadat we de eerste 100 km er op hadden zitten, wilden we bij een McDonald een kop koffie gaan drinken, maar hier werden we er weer even aan herinnerd dat er nog steeds Corona heerst.
De zaak was gesloten, alleen de McDrive was open.
Dus zijn we maar doorgereden, en een paar dorpjes verder bij een bakker cq konditorei gaan zitten voor de koffie met gebak.
Hoewel, Kees heeft meer discipline, en nam geen gebak.
Toen we Koblenz naderde, reden we door de regio Arlweiler, waar de zware overstromingen een diep spoor van vernielingen hebben achter gelaten.
Op een stuk terrein stonden auto's opgestapeld, 5 hoog, die allemaal totaal waren vernield.
De straten waren nog bruin van de modder, en overal waren hulpdiensten bezig met opruimen en herstel.
In weilanden lag het vol met troep,en soms lag er een vernielde auto of caravan tussen.
Vanaf waar wij reden, konden we aan de andere zijde van de rivier zien dat alle grond onder het wegdek was weggeslagen. Natuurlijk was deze weg nu afgesloten, maar wat een vreemd gezicht om asfalt zo te zien "hangen".
In Remagen zijn we de Rijn met een veerpont over gestoken. Duidelijk te zien, was de enorme stroming van het water.
Eenmaal in Koblenz aangekomen, moesten we nog een klim maken naar ons hotel.
En ook hier een hoop schade, de weg was eigenlijk afgesloten, maar we zijn langs de hekken door gereden.
Grote stukken van de stenen wanden, langs de weg, waren afgebroken, en lagen op het wegdek.
We zijn zonder problemen aangekomen bij ons hotel.
Na het inchecken, even lekker gedoucht, en daarna even iets gaan eten in een ander hotel.
Want de keuken van ons eigen hotel was gesloten.
Al met al hebben we vandaag nog best geluk gehad, want ondanks dat er toch vaak donkere wolken boven ons hingen, is het droog gebleven, en heeft zelfs soms nog even de zon geschenen.
Bij een temperatuur van 20 tot 22 graden, niet slecht om te touren.
Alleen de harde wind was vervelend.
Morgen verlaten we Koblenz al weer, en gaan we naar hotel Schoch, in Mainhardt.
Hopelijk blijft het weer droog, en kunnen we de regenkleding ingepakt laten.
We zullen het zien.
Tot morgen.
We zouden met z' n drieen deze reis gaan maken, een reis die voor het grootste gedeelte door Marco is uitgestippeld.
Zeker, wat betreft de bezichtigingen en wat we allemaal zouden gaan ondernemen.
Maar dan komt plots dat nare, verschrikkelijke bericht van Marco, dat zijn moeder in de nacht voor ons vertrek, is overleden.
De klap komt hard aan, bij Marco, maar ook bij Kees en mezelf.
Er zit niets anders op dan de hotelreserveringen van Marco te annuleren.
Even denk ik eraan om de hele reis maar te annuleren, maar na overleg besluiten Kees en ik om de reis toch maar te maken.
Waar ik normaal op de dag van vertrek naar Brabant sta te popelen om te gaan, valt het me op dat ik allerlei excuses heb om nog even te wachten.
Uiteindelijk vertrek ik dan rond de klok van 4 uur in de middag naar mijn zus in Den Bosch, waar ik de eerste nacht door breng.
Het begint een beetje een traditie te worden.
Als ik daar ben aangekomen, bel ik snel even met mijn maatje, die het natuurlijk moeilijk heeft.
We spreken af dat ik de volgende ochtend toch naar Reusel zal komen, om nog even bij Marco een kop koffie te drinken, en nog wat te kletsen.
Zaterdagochtend sta ik om 6 uur naast mijn bed, en nadat ik snel een kop koffie bij mijn zus heb genomen, ga ik er vandoor. Het is erg slecht weer, maar ondanks dat de regen eerst met bakken uit de hemel viel, wordt het al gauw wat droger.
De trip naar Reusel verloopt gesmeerd, ik heb deze route al vaker gereden, zodat ik de navigatie niet echt nodig heb.
Om 8 uur bel ik bij Marco aan, die dan net onder de douche staat, en met omgeslagen handdoek de deur voor mij open doet. We drinken samen een kop koffie, en praten nog wat over wat er is gebeurd.
Het verdriet is groot, enerzijds door het overlijden van moeder, maar ook omdat Marco de reis niet kan maken, waar hij zo naar toe heeft geleefd.
Als ik dan rond de klok van 9 uur verder moet naar Roermond, en we elkaar de hand schudden, dan voelen we allebei de emotie, en moeten we moeite doen om onze tranen te bedwingen.
Eenmaal de straat uit lopen de tranen over mijn gezicht, en mis ik mijn maatje al.
De reis naar Roermond, of eigenlijk Haelen, verloopt zonder problemen.
Bij Bergeijk verlaat ik Nederland, en kom in Belgie terecht, om vervolgens bij Budel weer Nederland in te rijden.
Een stukje verderop rijd ik door Weert, en stop ik even om een foto te maken bij de voormalige kazerne, waar ik in 1976 opgeleid ben tot beroepsonderofficier.
Vanaf hier is het niet ver meer naar de B&B, waar Kees heeft geslapen.
Mooi op tijd rijd ik voorbij de B&B, jawel, voorbij, want ik zag Kees niet staan.
Gelukkig had ik gauw door dat ik te ver gereden was, en ben omgekeerd.
Nadat we elkaar verwelkomd hadden, gingen we op pad.
Vandaag naar Koblenz, onze eerste stop op deze grote tour.
Met een afstand van 200 km vanaf Roermond, moest dit toch wel in een uurtje of 5 te doen zijn.
Maar ik heb altijd problemen met navigeren in en om Roermond, en vandaag was geen uitzondering.
Ik was dan ook blij om bij de Duitse grens aan te komen.
Vanaf dit punt is het wat gemakkelijker rijden, omdat we niet meer op fietspaden mogen komen.
De scooters liepen prima, we haalden vaak een snelheid van rond de 50 'a 55 km per uur.
Nadat we de eerste 100 km er op hadden zitten, wilden we bij een McDonald een kop koffie gaan drinken, maar hier werden we er weer even aan herinnerd dat er nog steeds Corona heerst.
De zaak was gesloten, alleen de McDrive was open.
Dus zijn we maar doorgereden, en een paar dorpjes verder bij een bakker cq konditorei gaan zitten voor de koffie met gebak.
Hoewel, Kees heeft meer discipline, en nam geen gebak.
Toen we Koblenz naderde, reden we door de regio Arlweiler, waar de zware overstromingen een diep spoor van vernielingen hebben achter gelaten.
Op een stuk terrein stonden auto's opgestapeld, 5 hoog, die allemaal totaal waren vernield.
De straten waren nog bruin van de modder, en overal waren hulpdiensten bezig met opruimen en herstel.
In weilanden lag het vol met troep,en soms lag er een vernielde auto of caravan tussen.
Vanaf waar wij reden, konden we aan de andere zijde van de rivier zien dat alle grond onder het wegdek was weggeslagen. Natuurlijk was deze weg nu afgesloten, maar wat een vreemd gezicht om asfalt zo te zien "hangen".
In Remagen zijn we de Rijn met een veerpont over gestoken. Duidelijk te zien, was de enorme stroming van het water.
Eenmaal in Koblenz aangekomen, moesten we nog een klim maken naar ons hotel.
En ook hier een hoop schade, de weg was eigenlijk afgesloten, maar we zijn langs de hekken door gereden.
Grote stukken van de stenen wanden, langs de weg, waren afgebroken, en lagen op het wegdek.
We zijn zonder problemen aangekomen bij ons hotel.
Na het inchecken, even lekker gedoucht, en daarna even iets gaan eten in een ander hotel.
Want de keuken van ons eigen hotel was gesloten.
Al met al hebben we vandaag nog best geluk gehad, want ondanks dat er toch vaak donkere wolken boven ons hingen, is het droog gebleven, en heeft zelfs soms nog even de zon geschenen.
Bij een temperatuur van 20 tot 22 graden, niet slecht om te touren.
Alleen de harde wind was vervelend.
Morgen verlaten we Koblenz al weer, en gaan we naar hotel Schoch, in Mainhardt.
Hopelijk blijft het weer droog, en kunnen we de regenkleding ingepakt laten.
We zullen het zien.
Tot morgen.