VTC - De Roadrunners

Maandag 3 augustus.


We staan aan het begin van een fijne reisdag. We gaan helemaal langs de Moezel naar Cochem. De rit zelf is maar 53 km, dus we zullen het rustig aan doen.

Zoals iedere dag zijn we er op tijd bij om onze bagage weer in en op de scooters te doen, en de navigatie te monteren. Daarna gaan we naar de ontbijtzaal, waar voor ons een hoop lekkers klaar staat.
Na dit ontbijt gaan we nog een keer naar onze kamer, en controleren we of we alles hebben.
Even het hotel betalen, en dan zijn we klaar voor de rit.

Het weer is behoorlijk veranderd, de laatste dagen. De hitte die we gehad hebben is weg, en met een temperatuur van een graad of 21, is het heerlijk toerweer.
We volgen de weg met 416, die helemaal langs de moezel loopt.

Navigatie is eigenlijk overbodig, want deze weg komt uit in Cochem, al veranderd het wegnummer bij Treis-Karden in nummer 49.

Onderweg stoppen we een paar keer om foto’s te maken, te tanken en natuurlijk koffie te drinken. De koffie ging vandaag vergezeld van een apfelstrudel met vanillesaus en slagroom.

De Moezel ontspringt bij de Col de Bussang in Frankrijk op een hoogte van 735 meter. De loop van de rivier is door Frankrijk, Luxemburg en Duitsland.
De lengte van de rivier is 544 kilometer. Veel plaatsen langs de Moezel hebben toerisme als grootste bron van inkomsten.

Al tegen het middaguur bereiken we Cochem, en checken in bij ons hotel.
Het is een hotel, heel centraal en direct aan de boulevard van de Moezel. Het is een oud gebouw, en het ademt een sfeer uit van de 30-er jaren.
Er hangen veel schilderijen aan de muur en er is veel antiek meubilair.


Helaas geldt dit ook voor de kamers, de vloer loopt enigszins scheef, de badkamer kan wel een opknapbeurt gebruiken, en ook de muren zijn scheef en krom, waardoor bijvoorbeeld de linnenkast helemaal ontwricht in de kamer staat.
En ook de vloer, die van hout is, kraakt aan alle kanten.

Maar ondanks dat, zitten we hier niet slecht, het is dichtbij de burcht, de rondvaartboot ligt recht tegenover ons hotel, en de kern van Cochem ligt zowat naast het hotel.
De waardering op onze boeking-site was een 8.5, dus de meeste mensen waren wel tevreden.


Marco is al eens eerder hier geweest, en kent het plaatsje dus een beetje. Hij stelt dan ook voor om “even” naar de burcht te gaan, lopend.
Dat vind ik een prima idee, totdat we de hoek om zijn bij ons hotel, en ik de steile weg zie die wij op moeten.
Maar we zijn Roadrunners, en geen mietjes, dus we gaan er tegenaan. Onderweg moet ik wel een paar keer op adem komen, want sinds ik een legionella besmetting heb gehad, is mijn longinhoud behoorlijk afgenomen.

Maar we komen boven, en kijken uit over de Moezel en de stad.
Dit was de klim zeker waard.


Het stikt hier van de Nederlanders, sommige met blaffende hondjes, andere weer met huilende en krijsende kinderen.
Wij proberen te blijven letten op de gepaste afstand in verband met corona, maar heel veel mensen trekken zich er niet veel van aan.

We nemen even rust op een terras boven in de burcht, en bestellen een Radler. Na een half uurtje rekenen we af en gaan er weer vandoor. Met veel bravour zeg ik dat de weg naar beneden een fluitje van een cent is, en stap lekker door. Beneden aangekomen lopen we door het centrum, en kijken wat rond bij alle winkeltjes die er zijn.
En wat valt ons op…….. ,er zijn diverse konditorei-zaken, die vol staan met vele verschillende soorten gebak. We weten al waar we morgen koffie gaan drinken.

We slenteren terug naar het hotel, om ons wat op te frissen.
We hebben gereserveerd om bij het hotel op het terras te gaan eten, en willen op ons gemak vooraf nog even iets drinken.
En dan begint het ineens te regenen. Het terras is overdekt, dus we worden niet nat, maar hierdoor wordt het wel wat frisser.
We gaan allebei voor hetzelfde, beginnend met een Goulashsoep, en daarna een soort Zigeunerschnitzel met patatjes.
Ik moet zeggen, het smaakte niet slecht. Omdat het behoorlijk fris is, besluiten we om niet op het terras van ons hotel koffie te drinken, maar om naar een konditorei te lopen en daar binnen te gaan zitten met een koffie.
Maar alle zaken zijn al gesloten, dus dat ging niet door.
We besluiten om maar eens een keer vroeg naar onze kamers te gaan. Wel een goed idee, want ik voelde vandaag best wel dat ik wat slaap tekort heb gehad.

Morgen gaan we een boottocht over de Moezel maken. Een dagje niet op de scooter, dat is ook wel eens lekker.

We houden jullie op de hoogte.

Schitterende foto's en mooie verslagen.
Zo to zien en te lezen vermaken jullie je prima.
Nog veel plezier en veilig weer thuis

Hoi mannen , ik ben ook bekend met jullie locatie , toch al wel een keer of 4 daar geweest , en toen Henk begon over het fort dacht ik OJEEEEE, knap hoor ik doe het niet meer te hoog en steil voor mij.

Morgen een leuke tour met de boot en dan nog wat cityshoppen denk ik .

geniet ervan , groetjes van mij gerard

P/s morgen verjaardag Gratje he

hallo Marco en Henk, ben er ook een aantal keer geweest en het zijn bekende foto's.
Geniet van het goede leven en vooral van jullie reis.
Groet Hans

Dinsdag 4 augustus.

Ondanks dat het hotel oubollig is, en veel dingen te wensen overlaat, moet ik zeggen dat ik wel goed geslapen heb.
Gisteren was ik op tijd naar bed, en toen vanochtend het alarm om 7 uur afging, had ik eigenlijk nog geen zin om op te staan.

Maar als je dan uit bed bent, en je ziet dat het redelijk goed weer is, droog en niet koud, dan komt de zin om van de dag te genieten meteen weer terug.
Toen ik gewassen en aangekleed was, ben ik even naar een geldautomaat gelopen.


Ik was door mijn contant geld heen. Marco en ik hebben een gezamenlijke pot, waar alle vakantie-uitgaven (behalve de hotels) uit worden betaald. We leggen daar iedere keer een bedrag in, en als het op raakt, vullen we dat weer aan. Gemakkelijk en eerlijk, en je hoeft niet iedere keer apart af te rekenen.

Om half 9 zijn we buiten gaan ontbijten. In dit hotel hebben ze een goed gevarieerd ontbijt, al waren er geen saucijsjes en scrambled egg met bacon bij. Dus dan maar een gekookt eitje.
Dat komt tenslotte van dezelfde leverancier (de kip).

Daarna hebben we een kleine wandeling gemaakt, en zijn we kaartjes gaan kopen voor de boottocht. We hadden besloten om een tocht te maken naar Beilstein, een dorpje, gelegen op ongeveer 1 uur varen van Cochem.


Omdat de afvaart om 12 uur zou zijn, hebben we eindelijk een keer koffie gedronken bij een echte konditorei.
Nu konden we kiezen uit zoveel verschillende soorten gebak.
We stonden als 2 kleuters voor de etalage van een speelgoedwinkel met Sinterklaas, om te kijken welke gebak we bij de koffie zouden nemen.
Het werd voor ons beiden een stuk(je) Schwarzwalderkirsch taart.

Wat moet ik zeggen, het was echt overheerlijk.
We weten allebei heel goed dat we veel te veel calorieën binnen krijgen, en dat dit niet echt gezond is, maar dat is een probleem voor na de vakantie.

De steiger van waar de boot zou vertrekken, ligt recht tegenover ons hotel. Dus mooi op tijd stonden we te wachten om aan boord te gaan.
We waren niet enigen, en moesten aansluiten in een lange rij wachtenden.
En zoals te verwachten was, wilde iedereen natuurlijk buiten op het bovenste dek zitten. Maar Marco had al gezien dat niemand naar het voorste dek liep, en toen wij dan ook op de boot kwamen, loodste Marco mij al mee naar het voorste deel, waar we buiten zaten, zonder al die drukte.
Door de corona-maatregelen moesten er plaatsen vrij blijven, om de 1,5 meter te kunnen waarborgen.


Vanaf de boot krijg je een mooi aanblik over het dal waar de Moezel doorheen stroomt.
Aan beide zijden bevinden zich hoge bergen, die vol staan met wijnranken, afgewisseld door typisch Duitse dorpen, soms tegen de bergwand aangebouwd.



Halverwege, bij het dorpje Ernst, werden er sommige passagiers afgezet, om daarna weer door te varen richting Beilstein.
Niet ver voor dit eindpunt is de sluis van Fankel.
Hier kunnen schepen geschut worden met een lengte tot 172 meter, en een maximale breedte van 11,6 meter.
De val hoogte bedraagt zo’n 7 meter.


Ook bevindt zich hier vistrap en een waterkrachtcentrale.

Beilstein is een prachtig historisch plaatsje, met 126 inwoners, en een oppervlakte van maar 1,68 vierkante kilometer.



Beilstein wordt ook wel “Doornroosje van de Moezel” genoemd.
Het heeft een pittoreske markt, er staan vele vakwerkhuizen, en via de kloostertrap komen we bij het karmelietenklooster.




De eerste vondsten tonen aan dat Beilstein ongeveer 800 jaar na Christus al een nederzetting was. Het uiterlijk van de dit plaatsje is sinds de 18e eeuw niet veel veranderd.

Om al deze indrukken op ons in te laten werken, zijn we even gaan zitten bij een lokale ijssalon, nadat we een dame hadden gespot met een overheerlijke beker ijs met chocoladesaus en slagroom.
Deze vriendelijke dame, waarvan wij denken, gezien haar postuur, dat dit niet haar eerste ijsje was, wees ons erop dat dit wel een enorme calorieën-bom is.

Wij hebben ons er niets van aangetrokken, en hebben hem zonder enige vorm van schuldgevoel verorberd.

Natuurlijk zijn we de berg opgelopen richting klooster en kloosterkerk. Hierbij krijg je een prachtig beeld van het pittoreske stadje te zien.


Ondanks dat Beilstein zo ontzettend klein is, verkreeg het al in 1310 van koning Heinrich VII het stadsrecht. In 1316 kwam daar ook nog het Koninklijk markrecht bij, iets wat zeer ongebruikelijk was voor zo’n klein plaatsje.


Ook op de terugweg moesten we natuurlijk weer door de sluis, nu in omgekeerde volgorde. Op de heenreis gingen we van het lage waterniveau naar het hoge niveau. Nu, op de terugreis was het van hoog water naar laag water. We waren verbaasd hoe snel dit eigenlijk gaat.

Toen we weer terug waren in Cochem, zijn we even naar onze kamer gegaan, en hebben ons opgefrist, en zijn we naar een Mexicaans restaurant gegaan voor de avondmaaltijd.
Aan eten en drinken ontbreekt het ons zeker niet, deze vakantie.

Het weer was vandaag heerlijk, een fijne temperatuur, zo nu en dan zon, en geen wind.
Toen het 10 uur was zijn we naar onze kamer gegaan, om onze spullen zoveel mogelijk in te pakken, en alles klaar te maken voor ons vertrek naar Trier.
We hebben er allebei zin in.


We houden jullie op de hoogte.

Dank je weer voor je mooie verslag , je zult wel mee gekregen hebben dan vele jullie vakantie volgen , hopelijk morgen weer een leuke tocht naar de volgende bestemming.

Groetjes van mij gerard

Weer een mooi verslag met mooie foto's, Henk gij zoud een goeie reisleider op een touringcar zijn, ge kunt het erg mooi beschrijven.

Woensdag 5 augustus.

Vandaag laten we Cochem achter ons, en reizen verder naar Trier.
De route die we uitgezet hebben loopt grotendeels langs de Moezel, maar er is ook een stuk bij, waar we de Moezel niet volgen.
Deze routes zijn al in januari gemaakt, en we weten niet meer waarom we op een gegeven moment van de Moezel af zullen draaien.

Eerst moeten we nog aan onze verplichtingen voldoen, wat inhoudt dat het hotel nog betaald moet worden. Hoewel ik wel een beetje heb gezeurd over de kwaliteit van het hotel, moet ik toch ook eerlijk toegeven dat ik er verder een goed verblijf gehad heb.
Vriendelijke mensen, een goed ontbijt, en een groot terras aan de Moezelpromenade, en zeer centraal gelegen.

Soms moet je de mindere dingen er dan maar op de koop bijnemen, en er een keer om lachen.

Toen we wegreden uit Cochem was het weliswaar zonnig, maar ook nog erg fris. De thermometer gaf 14 graden aan. Dus hebben we toch voorlopig maar even warme kleding aangetrokken.
Zeker als we in de schaduw van de berge reden, voelden het erg fris aan.

Wat is het toch een genot om de loop van de Moezel te volgen, de wijdse blikken, de prachtige natuur, afgewisseld door mooie dorpen, met vooral witte huizen.


Het eerste stuk waar we langsreden, hadden we gisteren al vanaf de boot gezien, maar nadat we Beilstein voorbij waren gingen de oogjes weer verder open en speurden we naar fotogenieke gelegenheden.

Zo passeerden we Lehmen, waar de Lehmener Turm staat.


Deze 16 meter hoge toren is een woontoren van 5 verdiepingen en is gebouwd omstreeks 1234, en was eens een huis van de Ridder van Lehmen.
De woontoren was omringd door een nederzetting met een bijbehorende kapel.

Wat ik erg interessant vind, is hoe de wijnboeren op deze steile hellingen kunnen werken, om de wijnranken te verzorgen, en de druiven te plukken.
Ze hebben tegenwoordig allemaal een monorail tegen de helling gemonteerd, waarover, met een tandheugelconstructie, een klein karretje naar boven, en daarna weer naar beneden kan worden bewogen.
Er is plaats voor 1 persoon op dit karretje, en voor een grote mand waar de geplukte druiven in kunnen.


Rond half 11 kwamen we aan in Traben-Trarbach, waar we de scooters geparkeerd hebben, en het stadje ingelopen zijn, om een kop koffie te gaan drinken.



We vonden al snel een kleine konditorei in dit stadje van iets meer dan 5.500 inwoners, waar we een stukje gebak met koffie konden kopen.
Omdat ik alvast een beetje op dieet wilde gaan, heb ik in plaats van suiker, maar zoetjes in mijn koffie gedaan.

We zaten heerlijk onder een parasol, in de schaduw, want in een paar uur tijd was de temperatuur al behoorlijk opgelopen, en kon je goed voelen dat de zon behoorlijk brandde.

Na deze lekkernij hebben we onze tocht vervolgd richting Bernkastel-Kues, een stadje dat uit 2 delen bestaat, namelijk Bernkastel aan de ene zijde van de Moezel, en Kues aan de andere zijde.
De 2 delen zijn door een brug met elkaar verbonden.
Vooral Bernkastel is erg aantrekkelijk, met de smalle straatjes en vakwerkhuizen.

We vonden een parkeerplaats voor onze scooters, en zijn door het oude stadje gelopen.

Toen we langs een Imbiss kwamen, konden we meteen een lang gekoesterde wens van Marco inlossen, namelijk een Bratwurst mit Brot eten.


Op een terras in het hartje van Bernkastel zijn we nog even gaan zitten voor een verfrissing, om daarna weer verder te gaan naar onze eindbestemming van deze dag.

Zoals gezegd stuude de navigatie ons ter hoogte van Neumagen van de doorgaande weg af, en kwamen we bij Schweich weer terug op de weg langs de Moezel.
We zijn via Fohren gereden, hebben niets bijzonders gezien, maar zijn wel 25 km om gereden.
De volgende keer moeten we toch maar eerst kijken waarom we een bepaalde weg gaan volgen.
Maar dit mocht natuurlijk de pret niet drukken, en zonder tegenslag stonden we om half 3 bij ons Stadtwald hotel in Trier.
Gelegen aan de buitenzijde van Trier, op een heuvel.

Nadat we hadden ingecheckt, hebben we even rust genomen, en om half 5 zijn we buiten in de schaduw gaan zitten.
We zijn allebei erg tevreden over onze kamers, ze zijn schoon, ruim, en er is een grote badkamer.
Later hebben we nog bij het hotel gegeten en koffie gedronken, en zijn we op tijd naar onze kamers gegaan.

Morgen gaan we de binnenstad van Trier bekijken. Marco heeft al wat mooie dingen uitgezocht om te bezichtigen. Dus voor een keer maar eens op tijd slapen. Morgen eerst ontbijten en dan de stad in.

We houden jullie op de hoogte.

Alvast beginnen met het dieet , ook al val je 20 kilo af ,geloofwaardig is het niet

Wel moet ik toegeven weer een prachtige dag en een prachtig verhaal n mooie foto .geniet morgen mannen

Cochem en traben trarbach zijn erg leuk! De laatste was het middelpunt va nde reis die ik en dennis 2 jaar geleden gemaakt hadden samen.