Re: Vakantie 2020 de "Grand Tour Germania""
Geplaatst: 09 aug 2020, 20:39
Zondag 9 augustus.
Marco heeft geen beste nacht gehad. Hij is in slaap gevallen terwijl hij op zij deken lag, en werd wakker van de kou. Hierdoor heeft hij behoorlijk pijn in zijn rug opgelopen. Hopelijk helpt het smeren met een special gel, om hem op de been te houden.
Ik zelf heb een verdieping hoger geslapen, waar het erg warm is gebleven, de hele nacht. Dus heb ik ook niet echt lekker geslapen. En als dan om 7 uur het alarm van mijn telefoon afgaat, heb ik nog geen zin om op te staan.
Maarhet moet wel, want vandaag gaan we naar Ludenscheid, en opnieuw willen we de warmte proberen voor te blijven.
De rit is 146 km, niet echt lang, maar onder deze omstandigheden meer dan genoeg.
Als we de navigatie een rechtstreekse route laten bepalen, is die maar een paar kilometer korter, maar dan moeten we wel dwars door Bonn.
We besluiten om gewoon de door ons geplande route te rijden, die helemaal om Bonn heen gaat.
Het ontbijt wat we aangeboden krijgen is compleet, en wordt op onze tafel neergezet. Door de coronamaatregelen is er geen buffet. Waarschijnlijk is de kip ook met vakantie, want er zit geen eitje bij. Wel een cracker van 2 cm bij 3 cm. Met recht een eenhaps-cracker.
Om 9 uur vertrekken we vanaf het hotel. Omdat er wat sluierbewolking hangt, valt het nog mee met de warmte. De route is zodanig dat we vaak moeten klimmen en dus ook dalen. We rijden door Mari Laach, langs de Laachersee.
De Laachersee is ontstaan, ongeveer 10 eeuwen voor Christus, door een vulkaanuitbarsting, , waarbij de krater is ingestort, en er een caldera ontstond.
Deze foto is niet door ons gemaakt
De oppervlakte van het meer is ongeveer 3,3 km, en is een geliefde plaats om te recreëren.
Dit gebied, de vulkaneifel, trekt dan ook veel toerisme, waaronder vele wandelaars.
Bij Bad Hönningen zijn we met de pont de Rijn overgestoken.
Na een sterke klim, kwamen we uit bij een viswater, waar ook een restaurant was. Nou ja, restaurant, meer een gelegenheid, waar vissers in de vroege ochtend een ontbijtje kunnen eten, en later een kop koffie, of een kleine maaltijd kunnen kopen.
Weer geen gebak voor ons, en dus weer alleen dat kleine koffiekoekje.
Het lijkt of het dieet voor ons al begonnen is, en het is afzien.
Want om de koffie gepaard te laten gaan met een gebakken karper, leek ons ook niks.
Gelukkig kwamen we een uur later voorbij een Imbiss in Gummersbach, waar we onze lunch konden nemen, in de vorm van een heerlijke bratwurst met brood.
We zitten dan nog maar 40 km van onze eindbestemming af. Het wordt steeds warmer, en we willen nu wel van de scooter af.
Maar de Garmin stuurt ons een, weliswaar gepland, weggetje op, waar we moeten klimmen, en hoe.
Gedurende kilometers lang komt de snelheid niet meer boven de 20 km per uur.
Waarschijnlijk leek dit een mooie route tijdens de voorbereiding, maar in deze warmte, met zulk stijgingspercentage, is het een straf.
Rond de klok van half 2 staan we dan voor het hotel. We hebben dus best nog een mooi gemiddelde gehaald.
Het hotel lijkt gesloten, alle deuren zijn op slot.
Op de deur hangt een briefje, met een telefoonnummer, wat gebeld kan worden, om in te checken.
Juist op het moment dat ik wil gaan bellen, doet iemand de deur open, en vraagt wat we komen doen.
Als we dan zeggen wie we zijn, zijn we welkom en mogen we binnen komen.
Zoals het hoort, worden we als VTC rijders, met alle egards ontvangen.
We krijgen een kamersleutel, een voordeursleutel, en een welkomstdrankje.
De scooters mogen we op een speciale parkeerplaats parkeren, recht tegenover het hotel.
We gaan naar de kamers, en nemen een verfrissende douche.
Omdat het in het hotel Ruhetag is, moeten we ergens anders gaan eten. Dat is geen probleem, want we zitten hier midden in het centrum.
De eigenaar voorziet ons van enige tips, waar we goed kunnen eten.
Een paar honderd meter lopen, en we komen van alles tegen. Op een marktplein strijken we neer op een terras, nemen wat te drinken, en een uurtje later eten we daar nog een heerlijke maaltijd.
Morgen hebben we rust, we hoeven niet te reizen, en maken van de gelegenheid gebruik om een uurtje langer te slapen. Wat de dag verder brengt, zullen we wel weer zien.
We houden je op de hoogte.
P.S. Henk zit zijn verslag te schrijven :
Marco heeft geen beste nacht gehad. Hij is in slaap gevallen terwijl hij op zij deken lag, en werd wakker van de kou. Hierdoor heeft hij behoorlijk pijn in zijn rug opgelopen. Hopelijk helpt het smeren met een special gel, om hem op de been te houden.
Ik zelf heb een verdieping hoger geslapen, waar het erg warm is gebleven, de hele nacht. Dus heb ik ook niet echt lekker geslapen. En als dan om 7 uur het alarm van mijn telefoon afgaat, heb ik nog geen zin om op te staan.
Maarhet moet wel, want vandaag gaan we naar Ludenscheid, en opnieuw willen we de warmte proberen voor te blijven.
De rit is 146 km, niet echt lang, maar onder deze omstandigheden meer dan genoeg.
Als we de navigatie een rechtstreekse route laten bepalen, is die maar een paar kilometer korter, maar dan moeten we wel dwars door Bonn.
We besluiten om gewoon de door ons geplande route te rijden, die helemaal om Bonn heen gaat.
Het ontbijt wat we aangeboden krijgen is compleet, en wordt op onze tafel neergezet. Door de coronamaatregelen is er geen buffet. Waarschijnlijk is de kip ook met vakantie, want er zit geen eitje bij. Wel een cracker van 2 cm bij 3 cm. Met recht een eenhaps-cracker.
Om 9 uur vertrekken we vanaf het hotel. Omdat er wat sluierbewolking hangt, valt het nog mee met de warmte. De route is zodanig dat we vaak moeten klimmen en dus ook dalen. We rijden door Mari Laach, langs de Laachersee.
De Laachersee is ontstaan, ongeveer 10 eeuwen voor Christus, door een vulkaanuitbarsting, , waarbij de krater is ingestort, en er een caldera ontstond.
Deze foto is niet door ons gemaakt
De oppervlakte van het meer is ongeveer 3,3 km, en is een geliefde plaats om te recreëren.
Dit gebied, de vulkaneifel, trekt dan ook veel toerisme, waaronder vele wandelaars.
Bij Bad Hönningen zijn we met de pont de Rijn overgestoken.
Na een sterke klim, kwamen we uit bij een viswater, waar ook een restaurant was. Nou ja, restaurant, meer een gelegenheid, waar vissers in de vroege ochtend een ontbijtje kunnen eten, en later een kop koffie, of een kleine maaltijd kunnen kopen.
Weer geen gebak voor ons, en dus weer alleen dat kleine koffiekoekje.
Het lijkt of het dieet voor ons al begonnen is, en het is afzien.
Want om de koffie gepaard te laten gaan met een gebakken karper, leek ons ook niks.
Gelukkig kwamen we een uur later voorbij een Imbiss in Gummersbach, waar we onze lunch konden nemen, in de vorm van een heerlijke bratwurst met brood.
We zitten dan nog maar 40 km van onze eindbestemming af. Het wordt steeds warmer, en we willen nu wel van de scooter af.
Maar de Garmin stuurt ons een, weliswaar gepland, weggetje op, waar we moeten klimmen, en hoe.
Gedurende kilometers lang komt de snelheid niet meer boven de 20 km per uur.
Waarschijnlijk leek dit een mooie route tijdens de voorbereiding, maar in deze warmte, met zulk stijgingspercentage, is het een straf.
Rond de klok van half 2 staan we dan voor het hotel. We hebben dus best nog een mooi gemiddelde gehaald.
Het hotel lijkt gesloten, alle deuren zijn op slot.
Op de deur hangt een briefje, met een telefoonnummer, wat gebeld kan worden, om in te checken.
Juist op het moment dat ik wil gaan bellen, doet iemand de deur open, en vraagt wat we komen doen.
Als we dan zeggen wie we zijn, zijn we welkom en mogen we binnen komen.
Zoals het hoort, worden we als VTC rijders, met alle egards ontvangen.
We krijgen een kamersleutel, een voordeursleutel, en een welkomstdrankje.
De scooters mogen we op een speciale parkeerplaats parkeren, recht tegenover het hotel.
We gaan naar de kamers, en nemen een verfrissende douche.
Omdat het in het hotel Ruhetag is, moeten we ergens anders gaan eten. Dat is geen probleem, want we zitten hier midden in het centrum.
De eigenaar voorziet ons van enige tips, waar we goed kunnen eten.
Een paar honderd meter lopen, en we komen van alles tegen. Op een marktplein strijken we neer op een terras, nemen wat te drinken, en een uurtje later eten we daar nog een heerlijke maaltijd.
Morgen hebben we rust, we hoeven niet te reizen, en maken van de gelegenheid gebruik om een uurtje langer te slapen. Wat de dag verder brengt, zullen we wel weer zien.
We houden je op de hoogte.
P.S. Henk zit zijn verslag te schrijven :